Το θέμα της παιδικής επιθετικότητας στο σχολείο ανάγεται τα τελευταία χρόνια σε ένα σημαντικό ζήτημα για την εκπαίδευση. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμέτωπη με περιστατικά παιδικής βίας, που άλλες χώρες του δυτικού κόσμου βιώνουν εδώ και δεκαετίες. Οι τηλεοπτικές ειδήσεις, έφεραν στην επιφάνεια -με τραγικό τρόπο-το ζήτημα της παιδικής επιθετικότητας στην εκπαίδευση και ειδικότερα το ζήτημα της παιδικής παραβατικότητας. Ο τρόπος, όμως, που το όλο θέμα απασχόλησε την κοινή γνώμη, κρίνεται εκ των υστέρων ως υποκριτικός, καθώς η τηλεοπτική πραγματικότητα, αφού ανέδειξε, μεγιστοποίησε και παραμόρφωσε το φαινόμενο, το εγκατέλειψε το ίδιο ξαφνικά, προχωρώντας στην επόμενη τηλεοπτική σταυροφορία.
Η παιδική επιθετικότητα, όπως εκδηλώνεται στο σχολείο, δεν είναι καινούριο ζήτημα και πάντως πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σύμπτωμα της χαμηλής ποιότητας της εκπαίδευσης από τη μια και ως αντανάκλαση από την άλλη της βίας που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Η βία πολλές φορές είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πόνο και απογοήτευση. Πολλοί ψυχολόγοι, μάλιστα, θεωρούν ότι η επιθετική συμπεριφορά είναι κάτι σαν «ευλογία», γιατί είναι ένα σύμπτωμα που μας δείχνει ότι τα παιδιά δηλώνουν με έναν παθολογικό, έστω, τρόπο ένα τους πρόβλημα. Τον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα του φαινομένου της παιδικής επιθετικότητας λαμβάνουν υπόψη τους οι δραστηριότητες αυτού του προγράμματος, που παρουσιάζονται στο βιβλίο, και που επιτρέπουν από τη μια την παράκαμψη και τον προσανατολισμό της επιθετικότητας και από την άλλη δίνουν χώρο στις παρορμητικές, σωματικές και θορυβώδεις εκδηλώσεις των παιδιών. Έτσι, μπορούν να εκφραστούν με τη μορφή παιχνιδιού και αντιπαράθεσης, που, όμως, ελέγχονται και οργανώνονται από τον εκπαιδευτικό, αλλά και ρυθμίζονται σε ένα περιβάλλον έκφρασης που διέπεται από κανόνες.
Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί μια οποιαδήποτε μορφή βίας στο σχολείο, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό κλπ., τότε το σχολείο έχει αποτύχει. Και είμαστε υπεύθυνοι όλοι γι' αυτό, εκπαιδευτικοί, πολιτεία και όλοι οι ενήλικες στο σχολείο.
Το θέμα της παιδικής επιθετικότητας στο σχολείο ανάγεται τα τελευταία χρόνια σε ένα σημαντικό ζήτημα για την εκπαίδευση. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμέτωπη με περιστατικά παιδικής βίας, που άλλες χώρες του δυτικού κόσμου βιώνουν εδώ και δεκαετίες. Οι τηλεοπτικές ειδήσεις, έφεραν στην επιφάνεια -με τραγικό τρόπο-το ζήτημα της παιδικής επιθετικότητας στην εκπαίδευση και ειδικότερα το ζήτημα της παιδικής παραβατικότητας. Ο τρόπος, όμως, που το όλο θέμα απασχόλησε την κοινή γνώμη, κρίνεται εκ των υστέρων ως υποκριτικός, καθώς η τηλεοπτική πραγματικότητα, αφού ανέδειξε, μεγιστοποίησε και παραμόρφωσε το φαινόμενο, το εγκατέλειψε το ίδιο ξαφνικά, προχωρώντας στην επόμενη τηλεοπτική σταυροφορία.
Η παιδική επιθετικότητα, όπως εκδηλώνεται στο σχολείο, δεν είναι καινούριο ζήτημα και πάντως πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σύμπτωμα της χαμηλής ποιότητας της εκπαίδευσης από τη μια και ως αντανάκλαση από την άλλη της βίας που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Η βία πολλές φορές είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πόνο και απογοήτευση. Πολλοί ψυχολόγοι, μάλιστα, θεωρούν ότι η επιθετική συμπεριφορά είναι κάτι σαν «ευλογία», γιατί είναι ένα σύμπτωμα που μας δείχνει ότι τα παιδιά δηλώνουν με έναν παθολογικό, έστω, τρόπο ένα τους πρόβλημα. Τον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα του φαινομένου της παιδικής επιθετικότητας λαμβάνουν υπόψη τους οι δραστηριότητες αυτού του προγράμματος, που παρουσιάζονται στο βιβλίο, και που επιτρέπουν από τη μια την παράκαμψη και τον προσανατολισμό της επιθετικότητας και από την άλλη δίνουν χώρο στις παρορμητικές, σωματικές και θορυβώδεις εκδηλώσεις των παιδιών. Έτσι, μπορούν να εκφραστούν με τη μορφή παιχνιδιού και αντιπαράθεσης, που, όμως, ελέγχονται και οργανώνονται από τον εκπαιδευτικό, αλλά και ρυθμίζονται σε ένα περιβάλλον έκφρασης που διέπεται από κανόνες.
Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί μια οποιαδήποτε μορφή βίας στο σχολείο, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό κλπ., τότε το σχολείο έχει αποτύχει. Και είμαστε υπεύθυνοι όλοι γι' αυτό, εκπαιδευτικοί, πολιτεία και όλοι οι ενήλικες στο σχολείο.
Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟBKS.0473057BKS.0473057ΠΟΥΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣΠΟΥΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΚατηγορία: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ •ΠΟΥΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στην κατηγορία ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ISBN: 960-299-698-0 Συγγραφέας: ΠΟΥΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Εκδοτικός οίκος: ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗΣ Σελίδες: 236 Διαστάσεις: 17x24 Ημερομηνία Έκδοσης: 2007 77 ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ Το θέμα της παιδικής επιθετικότητας στο σχολείο ανάγεται τα τελευταία χρόνια σε ένα σημαντικό ζήτημα για την εκπαίδευση. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμέτωπη με περιστατικά παιδικής βίας, που άλλες χώρες του δυτικού κόσμου βιώνουν εδώ και δεκαετίες. Οι τηλεοπτικές ειδήσεις, έφεραν στην επιφάνεια -με τραγικό τρόπο-το ζήτημα της παιδικής επιθετικότητας στην εκπαίδευση και ειδικότερα το ζήτημα της παιδικής παραβατικότητας. Ο τρόπος, όμως, που το όλο θέμα απασχόλησε την κοινή γνώμη, κρίνεται εκ των υστέρων ως υποκριτικός, καθώς η τηλεοπτική πραγματικότητα, αφού ανέδειξε, μεγιστοποίησε και παραμόρφωσε το φαινόμενο, το εγκατέλειψε το ίδιο ξαφνικά, προχωρώντας στην επόμενη τηλεοπτική σταυροφορία. Η παιδική επιθετικότητα, όπως εκδηλώνεται στο σχολείο, δεν είναι καινούριο ζήτημα και πάντως πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σύμπτωμα της χαμηλής ποιότητας της εκπαίδευσης από τη μια και ως αντανάκλαση από την άλλη της βίας που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Η βία πολλές φορές είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πόνο και απογοήτευση. Πολλοί ψυχολόγοι, μάλιστα, θεωρούν ότι η επιθετική συμπεριφορά είναι κάτι σαν «ευλογία», γιατί είναι ένα σύμπτωμα που μας δείχνει ότι τα παιδιά δηλώνουν με έναν παθολογικό, έστω, τρόπο ένα τους πρόβλημα. Τον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα του φαινομένου της παιδικής επιθετικότητας λαμβάνουν υπόψη τους οι δραστηριότητες αυτού του προγράμματος, που παρουσιάζονται στο βιβλίο, και που επιτρέπουν από τη μια την παράκαμψη και τον προσανατολισμό της επιθετικότητας και από την άλλη δίνουν χώρο στις παρορμητικές, σωματικές και θορυβώδεις εκδηλώσεις των παιδιών. Έτσι, μπορούν να εκφραστούν με τη μορφή παιχνιδιού και αντιπαράθεσης, που, όμως, ελέγχονται και οργανώνονται από τον εκπαιδευτικό, αλλά και ρυθμίζονται σε ένα περιβάλλον έκφρασης που διέπεται από κανόνες. Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί μια οποιαδήποτε μορφή βίας στο σχολείο, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό κλπ., τότε το σχολείο έχει αποτύχει. Και είμαστε υπεύθυνοι όλοι γι' αυτό, εκπαιδευτικοί, πολιτεία και όλοι οι ενήλικες στο σχολείο. Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση