Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Στον ελληνικό κινηματογράφο, η ενασχόληση με το φανταστικό ήταν τυχαία και περιστασιακή - ήταν και εξακολουθεί να είναι! Δεν υπήρξε ποτέ μία ελληνική Hammer Films, δηλαδή μια εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ειδικευόμενη σε φιλμ τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, ούτε μία ελληνική Universal, δηλαδή ένα μεγάλο στούντιο, που για κάποια σημαντική χρονική περίοδο να υπηρέτησε με συνέπεια το είδος. Δεν υπήρξε, επίσης, ούτε ένας ηθοποιός, που να θέλησε να ταυτίσει την καριέρα του μ' έναν κόμη Δράκουλα, ένα βαμπίρ, έναν Λυκάνθρωπο, έναν τρελό επιστήμονα ή ένα Τέρας του Φρανκενστάιν. Όπως δεν υπήρξε ούτε ένας ντόπιος κινηματογραφιστής, που να επικέντρωσε τη δουλειά του αποκλειστικά σε θέματα του φανταστικού.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν και ο έλληνας Τέρενς Φίσερ και ο έλληνας Μάριο Μπάβα και ο έλληνας Ρότζερ Κόρμαν! Δεν είναι ακριβώς ισάξιοι, ούτε τα έργα τους έχουν γνωρίσει τη λατρεία του κοινού και τους ύμνους της κριτικής (ενός μέρους της, έστω, μιας και οι κριτικοί της πατρίδας μας, αυτοί των εφημερίδων τουλάχιστον, μισούν το φανταστικό και αγαπούν την «ταινία τέχνης» -σε εισαγωγικά ο όρος, επειδή οι περισσότερες από αυτές που συνηθίζουν να επαινούν είναι... κατ' επίφαση μόνον τέχνης), αλλά διαπνέονται από ανάλογες ανησυχίες και διακατέχονται από παρεμφερείς εμμονές - θα τους συναντήσουμε σ' αυτή τη μελέτη.