Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ 1821-1896

Με το παρόν πόνημα επιχειρείται η συμβολή στη μελέτη και έρευνα της στρατιωτικής εκπαίδευσης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τις παραμονές έναρξης της Eλληνικής Eπανάστασης το 1821 μέχρι και το χρόνο διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, σε συνδυασμό με τη διαρκή εξέλιξη της στρατιωτικής ελληνικής πραγματικότητας και τις κοινωνικο-πολιτικές θεωρητικές προσεγγίσεις σχετικά με τις Ένοπλες Δυνάμεις στην υπό εξέταση περίοδο, στις προγενέστερες στρατιωτικές εξελίξεις και στις αλληλοσυγκρουόμενες επιπτώσεις στο κλίμα της κάθε εποχής.

Καθοδηγητικός γνώμονας της ερευνητικής εργασίας είναι η βασική αρχή, που διέπει τη στρατιωτική εκπαίδευση σύμφωνα με την οποία οι γνώσεις του Αξιωματικού ως Στρατιωτικού Ηγήτορα και Διοικητή επιβάλλεται να είναι τόσες, όσες είναι ανθρωπίνως δυνατό να κατέχει. Ως εκ τούτου, ο στρατιωτικός ηγήτορας, παράλληλα προς την ακεραιότητα του χαρακτήρα και τις επαγγελματικές ικανότητές του, πρέπει να είναι άτομο υψηλής επιστημονικής μόρφωσης, διανόησης και αναλυτικής ικανότητας, για να μπορεί να συνδυάζει αρμονικά τις ιδιότητες του ηγήτορα με εκείνες του στρατιωτικού επιστήμονα. Δείξαμε στο πόνημά μας ότι ήδη από την καποδιστριακή περίοδο είχε αρχίσει η διδασκαλία κειμένων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, γεγονός που πρέπει να συνεχίζεται δια βίου. Παρέχουμε συγχρόνως την δυνατότητα στον κάθε ενδιαφερόμενο, μελετώντας τους πίνακες, που για πρώτη φορά παραθέτουμε, ανάμεσα στους πίνακες των άλλων ερευνητών να γνωρίσει και να αξιολογήσει τα προγράμματα σπουδών και τους οργανισμούς εκπαίδευσης, που εφαρμόστηκαν και με συγκριτική μέθοδο να παρατηρήσει σταδιακά την εξελικτική πορεία της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Ελλήνων.