Εδώ και πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, ένα φάντασμα βασανίζει τον πολιτισμό που ονομάζουμε δυτικό: ''η οπτασία μιας ανθρώπινης φύσης τόσο αχόρταγης κι εριστικής που, αν δεν δαμαστεί με κάποιο τρόπο, θα βυθίσει την κοινωνία στην αναρχία''. Το αντίδοτο στην αναρχία προσφέρεται σε δύο θεωρητικές συσκευασίες: ιεραρχία ή ισότητα, είτε ένα σύστημα κυριαρχίας που συγκρατεί με τη βία τη φυσική ιδιοτέλεια των ανθρώπων, είτε ένα σύστημα εξισορρόπησης που συμφιλιώνει τα ξεχωριστά συμφέροντα μέσα στο κοινό συμφέρον.
Στα μεγάλα ζητήματα, όπως στο κρύο μπάνιο, πρέπει να μπαίνεις και να βγαίνεις το ταχύτερο δυνατό, κι ο Sahlins δε χάνεται σε απεραντολογίες. Ορίζοντας τις συντεταγμένες τούτου του Μεταφυσικού Τριγώνου, από το Θουκυδίδη ως τον Χομπς και από τον Αυγουστίνο ως τους Πατέρες της Αμερικάνικης Επανάστασης, εντοπίζει γρήγορα το θεμέλιό του στην αντιπαράθεση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, νόμου και φύσεως - αντίθεση που είναι το διακριτικό σημάδι του δικού μας φολκλόρ (και της κοινωνικής μας επιστήμης, άλλωστε), ''σε αντιδιαστολή με τους πολλούς λαούς που, αντί να πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι βασικά κτήνη, θεωρούν ότι τα κτήνη είναι βασικά άνθρωποι''. Ωστόσο, η δυτική εμμονή σε μια παντοδύναμη και πανταχού παρούσα ιδιοτέλεια, λιγότερο ή περισσότερο ορθολογική, αγνοεί το μόνο αληθινά οικουμενικό γνώρισμα της ανθρώπινης κοινωνικότητας: δηλαδή τις συμβολικά κατασκευασμένες συγγενικές σχέσεις. ''Γιατί, τι σημαίνει ''συμφέρον του εαυτού'' όταν τόσο ο εαυτός όσο και το συμφέρον είναι μάλλον διαπροσωπικές σχέσεις παρά ατομικά κατηγορήματα;'' Το ερώτημα, ασφαλώς, δεν είναι αν η ανθρώπινη φύση είναι βασικά ''καλή'' ή ''κακή''. Το ζήτημα είναι ο ίδιος ο βιολογισμός: η ιδέα ενός, μια για πάντα δεδομένου, σωματικού προκαθορισμού των πολιτισμικών μορφών.
Ο Sahlins καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δυτική κοινωνία έχει οικοδομηθεί πάνω σε μια διεστραμμένη και λανθασμένη ιδέα για την ανθρώπινη φύση. Αν είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είναι μάταιος ο στοχασμός πάνω στα πνευματικά θεμέλια, φαίνεται ότι, σε εποχές κρίσης και αναταραχής, γίνεται το απαραίτητο θεωρητικό εργαλείο για μια κριτική αντίσταση.
Εδώ και πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, ένα φάντασμα βασανίζει τον πολιτισμό που ονομάζουμε δυτικό: ''η οπτασία μιας ανθρώπινης φύσης τόσο αχόρταγης κι εριστικής που, αν δεν δαμαστεί με κάποιο τρόπο, θα βυθίσει την κοινωνία στην αναρχία''. Το αντίδοτο στην αναρχία προσφέρεται σε δύο θεωρητικές συσκευασίες: ιεραρχία ή ισότητα, είτε ένα σύστημα κυριαρχίας που συγκρατεί με τη βία τη φυσική ιδιοτέλεια των ανθρώπων, είτε ένα σύστημα εξισορρόπησης που συμφιλιώνει τα ξεχωριστά συμφέροντα μέσα στο κοινό συμφέρον.
Στα μεγάλα ζητήματα, όπως στο κρύο μπάνιο, πρέπει να μπαίνεις και να βγαίνεις το ταχύτερο δυνατό, κι ο Sahlins δε χάνεται σε απεραντολογίες. Ορίζοντας τις συντεταγμένες τούτου του Μεταφυσικού Τριγώνου, από το Θουκυδίδη ως τον Χομπς και από τον Αυγουστίνο ως τους Πατέρες της Αμερικάνικης Επανάστασης, εντοπίζει γρήγορα το θεμέλιό του στην αντιπαράθεση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, νόμου και φύσεως - αντίθεση που είναι το διακριτικό σημάδι του δικού μας φολκλόρ (και της κοινωνικής μας επιστήμης, άλλωστε), ''σε αντιδιαστολή με τους πολλούς λαούς που, αντί να πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι βασικά κτήνη, θεωρούν ότι τα κτήνη είναι βασικά άνθρωποι''. Ωστόσο, η δυτική εμμονή σε μια παντοδύναμη και πανταχού παρούσα ιδιοτέλεια, λιγότερο ή περισσότερο ορθολογική, αγνοεί το μόνο αληθινά οικουμενικό γνώρισμα της ανθρώπινης κοινωνικότητας: δηλαδή τις συμβολικά κατασκευασμένες συγγενικές σχέσεις. ''Γιατί, τι σημαίνει ''συμφέρον του εαυτού'' όταν τόσο ο εαυτός όσο και το συμφέρον είναι μάλλον διαπροσωπικές σχέσεις παρά ατομικά κατηγορήματα;'' Το ερώτημα, ασφαλώς, δεν είναι αν η ανθρώπινη φύση είναι βασικά ''καλή'' ή ''κακή''. Το ζήτημα είναι ο ίδιος ο βιολογισμός: η ιδέα ενός, μια για πάντα δεδομένου, σωματικού προκαθορισμού των πολιτισμικών μορφών.
Ο Sahlins καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δυτική κοινωνία έχει οικοδομηθεί πάνω σε μια διεστραμμένη και λανθασμένη ιδέα για την ανθρώπινη φύση. Αν είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είναι μάταιος ο στοχασμός πάνω στα πνευματικά θεμέλια, φαίνεται ότι, σε εποχές κρίσης και αναταραχής, γίνεται το απαραίτητο θεωρητικό εργαλείο για μια κριτική αντίσταση.
Η ΔΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣBKS.0385052BKS.0385052SAHLINS MARSHALLSAHLINS MARSHALLΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΚατηγορία: ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ •SAHLINS MARSHALL στην κατηγορία ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ISBN: 978-960-8219-66-3 Συγγραφέας: SAHLINS MARSHALL Εκδοτικός οίκος: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ Μετάφραση: ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ Σελίδες: 154 Ημερομηνία Έκδοσης: Ιούλιος 2010 Εδώ και πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, ένα φάντασμα βασανίζει τον πολιτισμό που ονομάζουμε δυτικό: ''η οπτασία μιας ανθρώπινης φύσης τόσο αχόρταγης κι εριστικής που, αν δεν δαμαστεί με κάποιο τρόπο, θα βυθίσει την κοινωνία στην αναρχία''. Το αντίδοτο στην αναρχία προσφέρεται σε δύο θεωρητικές συσκευασίες: ιεραρχία ή ισότητα, είτε ένα σύστημα κυριαρχίας που συγκρατεί με τη βία τη φυσική ιδιοτέλεια των ανθρώπων, είτε ένα σύστημα εξισορρόπησης που συμφιλιώνει τα ξεχωριστά συμφέροντα μέσα στο κοινό συμφέρον. Στα μεγάλα ζητήματα, όπως στο κρύο μπάνιο, πρέπει να μπαίνεις και να βγαίνεις το ταχύτερο δυνατό, κι ο Sahlins δε χάνεται σε απεραντολογίες. Ορίζοντας τις συντεταγμένες τούτου του Μεταφυσικού Τριγώνου, από το Θουκυδίδη ως τον Χομπς και από τον Αυγουστίνο ως τους Πατέρες της Αμερικάνικης Επανάστασης, εντοπίζει γρήγορα το θεμέλιό του στην αντιπαράθεση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, νόμου και φύσεως - αντίθεση που είναι το διακριτικό σημάδι του δικού μας φολκλόρ (και της κοινωνικής μας επιστήμης, άλλωστε), ''σε αντιδιαστολή με τους πολλούς λαούς που, αντί να πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι βασικά κτήνη, θεωρούν ότι τα κτήνη είναι βασικά άνθρωποι''. Ωστόσο, η δυτική εμμονή σε μια παντοδύναμη και πανταχού παρούσα ιδιοτέλεια, λιγότερο ή περισσότερο ορθολογική, αγνοεί το μόνο αληθινά οικουμενικό γνώρισμα της ανθρώπινης κοινωνικότητας: δηλαδή τις συμβολικά κατασκευασμένες συγγενικές σχέσεις. ''Γιατί, τι σημαίνει ''συμφέρον του εαυτού'' όταν τόσο ο εαυτός όσο και το συμφέρον είναι μάλλον διαπροσωπικές σχέσεις παρά ατομικά κατηγορήματα;'' Το ερώτημα, ασφαλώς, δεν είναι αν η ανθρώπινη φύση είναι βασικά ''καλή'' ή ''κακή''. Το ζήτημα είναι ο ίδιος ο βιολογισμός: η ιδέα ενός, μια για πάντα δεδομένου, σωματικού προκαθορισμού των πολιτισμικών μορφών. Ο Sahlins καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δυτική κοινωνία έχει οικοδομηθεί πάνω σε μια διεστραμμένη και λανθασμένη ιδέα για την ανθρώπινη φύση. Αν είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είναι μάταιος ο στοχασμός πάνω στα πνευματικά θεμέλια, φαίνεται ότι, σε εποχές κρίσης και αναταραχής, γίνεται το απαραίτητο θεωρητικό εργαλείο για μια κριτική αντίσταση. Η ΔΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση