Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟ Υ

Στο βιβλίο «Η διάκριση της ιδέας από την μορφή ενός έργου» αναλύεται η αρχή της idea/expression dichotomy, σύμφωνα με την οποία αντικείμενο προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι η ιδέα που εκφράζεται μέσω ενός έργου, αλλά η μορφή του. Η idea/expression dichotomy έχει αναχθεί, σε διεθνές επίπεδο, σε θεμελιώδη αρχή του δυτικοευρωπαϊκού και αγγλοσαξωνικού δικαίου, με την οποία οριοθετείται το αντικείμενο προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και του copyright, αντιστοίχως, με απώτερο σκοπό την εξισορρόπηση από τη μία μεριά των συμφερόντων και δικαιωμάτων των δημιουργών και από την άλλη της ελευθερίας του λόγου, της τέχνης και των επιστημών. Με άλλα λόγια, στην idea/expression dichotomy έχει αναγνωρισθεί ο ρόλος της εγγυήσεως (safeguard) ότι επ' ουδενί γεννώνται μονοπώλια επί «ιδεών» και ότι ως εκ τούτου, το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν αντιστρατεύεται την κοινωνική πρόοδο.

Η ανάλυση επιμερίζεται σε δύο μεγάλα κεφάλαια. Στο μεν πρώτο παρουσιάζεται η idea/expression dichotomy υπό το δίκαιο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στο δε δεύτερο υπό το ελληνικό δίκαιο. Για την ως άνω συγκριτική μελέτη, η επιλογή ειδικώς της αμερικανικής εννόμου τάξεως δεν υπήρξε τυχαία επιλογή, δεδομένου ότι η πρωτοπορία των ΗΠΑ στην παγκόσμια βιομηχανία της ψυχαγωγίας και τεχνολογίας, σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη θεωρητική και νομολογιακή ερμηνεία και εφαρμογή της idea/expression dichotomy, παρέχουν έναν πραγματικό πλούτο νομολογιακών παραδειγμάτων σε όλες τις κατηγορίες των έργων.

Η αξιολόγηση των παραδειγμάτων αυτών επιτρέπει τη συναγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για την ερμηνεία και εφαρμογή της ανωτέρω διχοτομήσεως και στην ελληνική έννομη τάξη, χωρίς κάτι τέτοιο να επηρεάζεται από τις όποιες ουσιώδεις ή επουσιώδεις επιμέρους διαφορές μεταξύ κοινοδικαίου (Copyright Act 1976) και δυτικοευρωπαϊκού δικαίου (ν. 2121/1993).