Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ

- Θεϊκά άρματα που αιωρούνταν μέσα σε αρχαίους ναούς.
- Ναοί που βοούσαν από τις βροντές των θεών.
- Θύρες ναών που ανοιγόκλειναν αυτόματα, ανάλογα με τη φωτιά της θυσίας.
- Αγάλματα αρχαίων θεών με ματωμένα δάκρυα.
- Παραισθησιογόνα σε τελετές, στα ελευσίνια μυστήρια, σε νεκρομαντεία.
- Αυτόματες μηχανές πώλησης αγιάσματος κ.λπ. κ.λπ.

Οι πιστοί του Δωδεκάθεου πήγαιναν στους ναούς λόγω της ομορφιάς τους, του μεγέθους, του μεγαλείου τους. Οι ιερείς έπρεπε να εξασφαλίζουν ότι οι ναοί ήταν αντάξιοι των θεών. Ήταν οι πύλες προς αυτούς, οι οίκοι τους. Όταν εισερχόταν ο πιστός, απαιτείτο εντυπωσιασμός.
Επιπλέον, προκειμένου να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους πιστούς (και τα "πορτοφόλια" τους) το δωδεκαθεϊστικό ιερατείο στηριζόταν στην αιχμή της κλασικής τεχνολογίας.
Δυο και πλέον χιλιετίες πριν, οι ιερείς ήταν σα μάγοι με ράσα. Έδιναν παραστάσεις, έκαναν μαγικά κόλπα, χειραγωγούσαν τους πιστούς. Παρήγαγαν ατμόσφαιρα με τη λειτουργία συσκευών, τις οποίες εφεύρισκαν τα μεγάλα μυαλά της αρχαιότητας, που οι ίδιοι χρηματοδοτούσαν. Σκοπός τους ήταν να δίνεται στον πιστό η αίσθηση της μαγείας με το αζημίωτο.
Ο Ήρωνας ο Αλεξανδρινός είδε την ευκαιρία κι έφτασε τις διαθέσιμες μεθόδους κατασκευής της εποχής του στα όριά τους. Κατέστη περιζήτητος από κάθε ιερέα. Οι συσκευές κι οι εφευρέσεις του ήταν χρήσιμες στο ιερατείο, για να πείθουν τον κόσμο, ότι οι θεοί υπήρχαν.
Κάνουμε λάθος θεωρώντας την αρχαία Ελλάδα ορθολογική. Δεν ήταν καθόλου, το αντίθετο μάλιστα. Ήταν βαθιά θρησκευόμενη, πνιγμένη στη δεισιδαιμονία. Την κλασική εποχή και όχι μόνο, λάτρευαν εικονίσματα, ξύλα, λίθους, λείψανα κ.λπ., έκαιγαν βιβλία, κυνηγούσαν φιλόσοφους κι επιστήμονες, έκαναν μάγια, ξόρκια, βουντού, καταδεσμεύσεις κι ένα σωρό άλλες μυστικιστικές μεταφυσικές ανοησίες, που έχουμε συνηθίσει να τις συναντάμε σε μεσαιωνικές πρακτικές. Ο μεσαίωνας στον αρχαίο κόσμο κυοφορήθηκε, αργά και σταθερά, με διαδικασίες απόλυτα φυσιολογικές και αναμενόμενες.
Πλήθος αφελών πιστών στο Δωδεκάθεο συνέρρεαν στους ναούς, στα ασκληπιεία, στα μαντεία κ.α., όπου τους εκμεταλλεύονταν οι επιτήδειοι ιερείς με τις ποικίλες μηχανές και τα τεχνάσματά τους.
Οι σημερινοί ιερείς του χριστιανισμού, που πασχίζουν με κάποια βυσινάδα να κάνουν τα εικονίσματα να δακρύσουν για να προσελκύσουν τους πιστούς, μοιάζουν ερασιτέχνες μπροστά στους αρχαίους δωδεκαθεϊστές συναδέλφους τους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας της εποχής τους, στην ανάπτυξη της οποίας είχαν οι ίδιοι επενδύσει.