ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ-Ο ΤΡΥΦΕΡΟΚΑΡΔΟΣ ΚΥΡΙΟΣ Γ.Β

Έσφιγγε τα χέρια του να παλέψει μ' έναν άγνωστο, που στεκόταν απέναντί του ντυμένος αρχάγγελος, με το σπαθί στο χέρι. Και τρόμαξε ο Γιωργής απ' τα' όνειρο κι από τον καλπασμό, και καθώς ο Θύμιος κρατούσε αμίλητος γερά τα γκέμια, και το φεγγάρι έλουζε τον δρόμο, κι οι σκιές των δέντρων έκρυβαν μορφές φανταστικές, και τα σύννεφα ήταν δράκοντες, που πάλευαν ψηλά στον ουρανό, λούφαξε και γύρισε το βλέμμα του απ' την άλλη, για ν' αποφύγει τα' αερικά, τον φόβο να ξορκίσει. Κι ακούμπησε απαλά το μάγουλό του στην πλάτη του Θύμιου, σαν να όταν μαξιλάρι, και τον πήρε κλεφτά ο ύπνος πάλι, και δεν άργησε να 'ρθει το δεύτερο όνειρο. Κι είδε τώρα τον παππού του μακρύ, μακρύ και ξαπλωμένο χάμω στη σάλα της γιαγιάς του, πεθαμένο, με τα μάτια ανοιχτά, στον δρόμο γυρισμένα. Κι ευθύς ενα άλογο αχαλίνωτο άρχισε να καλπάζει στον κάμπο, μέσα στα σπαρτά, σαν σύννεφο να πετάει και να έρχεται να τους συναντήσει. Κι όσο πλησίαζε αφρισμένο, ξεχώριζε πάνω στη ράχη του ο παππούς. Έλαμπε το πρόσωπό του, γελούσανε τα μάτια του, κι ήταν σαν να ένιωθε την τρομάρα του Γιωργή, που ξύπνησε πάνω που έφτασαν στο σπίτι κι έμπαιναν στην αυλή.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ