ΓΑΜΗΛΙΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Γεννήθηκα λίγο μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο και μούλαχε για νονός απ' το πουθενά, σύντροφος του πατέρα μου στο μέτωπο, χρόνια χαμένος σε νοσοκομεία της Γερμανία, ξεχασμένος ακόμα κι από τους δικούς του και αναπάντεχα επανεμφανισθείς μετά από χρόνια. Βρήκε τον παλιό του συστρατιώτη παντρεμένο, με μικρό κορίτσι αβάπτιστο, εμένα . Αποφασίσθηκε να με βαφτίσει αυτός. Όνομα; Της Γερμανίδας νοσοκόμας που αγάπησε με έρωτα βαρύ και ανανταπόδοτο, Φρίντα. Ο πατέρας μου δεν είχε αντίρρηση . Ήδη την αδελφή του την είχαν βαφτίσει, προ εικοσαετίας Οφηλία. Έλα όμως που η γιαγιά μου, παρόλο που άκουγε στο γλυκύτατο όνομα Φωτεινούλα, ήταν κεφάλι αγύριστο. Όταν ο παπάς, μετά από κάποιους δισταγμούς είπε και το όνομα αυτής Φρίντα, η γιαγιά έκλεισε την πόρτα της εκκλησιάς και απαίτησε να προσθέσουν και το «Φωτεινή», αλλιώς δεν θα έβγαινε κανείς από κει μέσα. Αρκάδι θα γίνει, δήλωσε.

Έτσι βρέθηκα ένα μωρό, φορτωμένο με δύο ονόματα, άκρως αντίθετα στο άκουσμα, Το ένα με τα ρ του και τα ταυ, σκληρό και τολμηρό, ίσως και μοιραίο, να θυμίζει Λιλή Μαρλέν ως εμβατήριο ( γιατί στην ουσία εμβατήριο είναι ) , το άλλο με τα λάμδα, τα νι και τα άλφα του, να λάμπει γλυκό και υποτακτικό.

Η γιαγιά μου μ' έλεγε Φώτω, ο παππούς μου Φωτεινούλα και όλοι οι άλλοι Φρίντα, το οποίο και επεκράτησε, καθώς οι άλλοι ήταν μακροβιότεροι των γερόντων.

Μεγάλωσα. Εξωτερικά είμαι και φαίνομαι και φέρομαι σαν Φρίντα. Μέσα μου, πολύ βαθιά, η Φωτεινούλα, άντε η Φώτω το πολύ, δειλά πάει να πει το λόγο της , να βρει ένα τόπο να υπάρξει. Και μη σας ξεγελάει το γλυκό το λάμδα της και το καμπανιστό το νι. Ούτε το φι το σιωπηλό. Το φως είναι και φωτιά . Το Αρκάδι της βάβως μου της Φώτως είναι απειλή υπαρκτή. Κάποτε με κατακλύζει, ποτάμι πύρινο που θα τα κάψει όλα.

Δεν ξέρω, αν μπορείς να καταλάβεις. Για μένα η κατάσταση είναι περίπου σχιζοειδής.

Τα διηγήματα, που σήμερα αποθέτω στα χέρια σου δεν δείχνουν αυτό τον πόλεμο αυτόν τον πόλεμο, είναι στιγμές απ' τις ζωές των άλλων, που για μένα είναι οικείες, σχεδόν δικές μου.

Στο μεγαλύτερο βιβλίο, που ίσως προλάβω να γράψω , θέλω να φαίνονται και το Φρίντα και το Φωτεινή, αξεχώριστα και αγκαλιασμένα ή αντιμέτωπα σε μια εξοντωτική διελκυστίνδα επικράτησης, ή και τα δύο. Θα δείξει. Για την ώρα, σ' εσένα, που με τιμάς κρατώντας αυτά τα διηγήματα στα χέρια σου, εύχομαι καλή ανάγνωση. Και σε ευχαριστώ.