ΕΝΑ ΚΛΩΝΑΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΡΑΣ

...ΧΕΙΜΑΡΡΑ! Η Χειμάρρα είναι ο τόπος που γεννήθηκα, οπού πρωτανάσανα, οπού είδα το φως, μα και το σκοτάδι, οπού μ' έθρεψε η οικογένειά μου κι εγώ τη δική μου έθρεψα, μέχρι που το σκοτάδι έγινε βαρύ και πνιγηρό. Και τότε μίσεψα, μισέψαμε.

Λένε πως ο χρόνος γιατρευτής είναι του πόνου. Λένε πως το ψωμί πατρίδα δεν έχει. Λένε, λένε..., καλά όσα λένε και γιατρευτικά, μα η νοσταλγία για τη γενέτειρα γη - σαν αυτή υπάρχει - γιγαντώνεται στον χρόνο σαν την αγάπη τη Μία που τρέφεται από τα χρόνια τα πολλά και τα μεγάλα και Πολλή και Μεγίστη γίνεται. Γι' αυτήν τη Μία αγάπη θέλω να σας μιλήσω, γιατί ανάγκη τό ‘χω και σαν χρέος μεγάλο το βιώνω...