ΕΜΜΟΝΗ

Προσπαθώντας να γράψω δύο λόγια για την Εμμονή, μου έρχεται στο νου η εικόνα μιας βόλτας στη θάλασσα. Κυρίως το χειμώνα, τότε που η θάλασσα έχει περισσότερο ανάγκη από παρέα. Και η μοναξιά της γίνεται σκοτάδι και κύμα, ασίγαστη αγωνία. Τόσο πολύ αγάπησα αυτή την εικόνα, τόσο πολύ τα χρώματα και οι ήχοι της με συντρόφευαν τα τελευταία χρόνια, που νομίζω ότι και η Εμμονή αυτό είναι για μένα, το σκοτάδι και το κύμα, ο ήχος της θάλασσας όταν μείνει μόνη. M.B.