ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ 1900-1940

ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΔΡΟΜΟΙ-ΟΧΗΜΑΤΑ-ΑΓΩΝΕΣ

Η ιστορία της ελληνικής αυτοκίνησης, από τον ίππο στην ιπποδύναμη, όπως εξελίχτηκε από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι τις παραμονές του Ελληνοϊταλικού πολέμου, μπορεί να διερευνηθεί μέσα από δρόμους και διαδρομές απρόβλεπτες: Γιατί δεν ιδρύθηκε στη χώρα μας εργοστάσιο αυτοκινήτων; Ποια είναι η κυρία με τη Ρολς; Γιατί η Ελλάδα δεν έγινε αυτοκινητιστικώς... αγνώριστη, σε μια χώρα που ο Βενιζέλος επιδίωξε να την κάνει "αγνώριστη";

Μπορεί, επίσης, να εξιστορηθεί μέσα από τις ανείπωτες ιστορίες των πραγματικών πρωταγωνιστών: Πώς υποδέχθηκε η Πιπίτσα το γρηγοριανό ημερολόγιο; Γιατί ο Οδυσσέας Ελύτης "τρώει τα χιλιόμετρα"; Ποιος ήταν ο Αντώνιος Σταθάτος; Ποιοι ήταν οι πρώτοι Έλληνες αμαξοποιοί;
Τέλος, μπορεί να ανιχνευθεί μέσα από εθνικούς, κοινωνικούς, αλλά και αθλητικούς αγώνες: Ποιό ρόλο έπαιξε η χρήση του αυτοκινήτου εν πολέμω στη διάδοση της αυτοκίνησης; Τι έκαναν στους Βαλκανικούς Πολέμους οι "φίφτυ του"; Γιατί ο Ελληνικός Στρατός δεν έπρεπε να προχωρήσει προς την 'Αγκυρα; Πώς συνέβαλε η αυτοκίνηση στην εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και στην ανάπτυξη της οικονομίας; Πότε και πώς οργανώθηκε το πρώτο ράλλυ στη χώρα μας;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα, μέσα και από συνεντεύξεις με διακεκριμένους δρώντες του χώρου, διερευνά και απαντά ο Ηλίας Καφάογλου σε αυτό το δοκίμιο για την ιστορία της ελληνικής αυτοκίνησης, μια διαδρομή, μέσω λεωφόρων και ατραπών.