ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Πολυσχιδές εκ των πραγμάτων αφού αποτελείται από διηγήματα, ξύλινη γραφή όμως σε ένα γενικό σύνολο αφού δεν πρόκειται για ελεύθερη δημιουργική γραφή αλλά για ένα εγχείρημα που θυμίζει ένα αντίστοιχο του Φόκνερ με το \Βουή\ που ουσιαστικά επιβάλλεται όχι η ίδια ιστορία αλλά συγκεκριμένες συνθήκες διατήρησης προσώπων και κάποιων καταστάσεων που αναγκάζουν τους συγγραφείς σε αμηχανία. Το διαβάζω τώρα με τον τρόπο που διαβάζω πάντοτε τέτοιου τύπου βιβλία, δηλαδή αστυνομικά μυθιστορήματα ή διηγήματα, δηλαδή ως ανάγνωσμα αντί τηλεόρασης. Δεδομένου ότι έχουν υπάρξει αστυνομικά που έχουν πολλά να προσφέρουν και βάζουν τα γυαλιά σε πολλά κουλτουριάρικα, το συγκεκριμένο δεν ανήκει σ αυτά. Εντούτοις κάποιοι συγγραφείς κάνουν ευρηματικές φιλότιμες προσπάθειες και το team των συγγραφέων δένει εν μέρει μεταξύ του, όπως και σε ένα άλλο βιβλίο που έχω διαβάσει με τους ίδιους όπου εκεί η μόνη κοινή συνιστώσα ήταν ο Μπέκας κι η εποχή του. Εδώ υπάρχουν πολλές που περιορίζουν, έρχονται σε αντίθεση με το χαρακτήρα και το ύφος κάποιων συγγραφέων και σε κάποια σημεία είναι ανυπόφορο και πληκτικό. Μόνο επιλεκτικά πιστεύω μπορεί να διαβαστεί.