Οι έντεκα ιστορίες της συλλογής «Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο» αποτελούν ένα ψηφιδωτό της καθημερινής πραγματικότητας, μια βαθύτερη υπαρξιακή σχέση μαζί της, που παίρνει τη μορφή του θεατρικού μονολόγου. Η κάθε ιστορία έχει μια δική της εξουσία πάνω σ' αυτή τη διαβρωτική καθημερινότητα, μια δική της αλλοτρίωση. Όμως όλες μαζί τις συνδέει η μοναξιά, η νοσταλγία του χαμένου, η βία των καιρών από εσωτερικούς δρόμους, η ανάγκη μιας ρομαντικής ψευδαίσθησης, η αναζήτηση μιας τελικής χαράς. Στις ιστορίες αυτές, ο "άλλος" είναι ένα πρόσωπο χαμένο στην ομίχλη του παρελθόντος, ή ένα πρόσωπο έξω από τα όρια της σκηνής. Πολλές φορές, αυτός ο "άλλος" είναι δίπλα μας, όμως δεν τον έχουμε δει, τον καλύπτει η απουσία. Αυτή η εξουσία της απουσίας είναι το ανατρεπτικό στοιχείο των μονολόγων, η εξουσία που έχει το "χαμένο" στην παρούσα στιγμή.
Tο «Eίμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο», με τις συνεχείς ανατροπές του ψυχικού τοπίου των ηρωίδων, μας μετέφερε σ' ένα κλίμα Nτυράς γόνιμα ελληνοποιημένης, πιο ζεστής και πιο μεσογειακής, χωρίς την έντονη εγκεφαλικότητα της Γαλλίδας συγγραφέως. Λέανδρος Πολενάκης, Aυγή, 31.5.98
"Tο έργο ακροβατεί σε μια υψηλή θεατρο-ψυχογραφία της σχέσης των δύο φύλων από τη μια μεριά και από την άλλη διαπνέεται από βαθύτατη ανθρωπιά, που είναι αναγνωρίσιμη μέσα από τον πόνο και το ανεξιχνίαστο μυστήριο του έρωτα και του θανάτου" . Γιώργης Xριστοφυλάκης, Eλευθεροτυπία, 31.10.97
Οι έντεκα ιστορίες της συλλογής «Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο» αποτελούν ένα ψηφιδωτό της καθημερινής πραγματικότητας, μια βαθύτερη υπαρξιακή σχέση μαζί της, που παίρνει τη μορφή του θεατρικού μονολόγου. Η κάθε ιστορία έχει μια δική της εξουσία πάνω σ' αυτή τη διαβρωτική καθημερινότητα, μια δική της αλλοτρίωση. Όμως όλες μαζί τις συνδέει η μοναξιά, η νοσταλγία του χαμένου, η βία των καιρών από εσωτερικούς δρόμους, η ανάγκη μιας ρομαντικής ψευδαίσθησης, η αναζήτηση μιας τελικής χαράς. Στις ιστορίες αυτές, ο "άλλος" είναι ένα πρόσωπο χαμένο στην ομίχλη του παρελθόντος, ή ένα πρόσωπο έξω από τα όρια της σκηνής. Πολλές φορές, αυτός ο "άλλος" είναι δίπλα μας, όμως δεν τον έχουμε δει, τον καλύπτει η απουσία. Αυτή η εξουσία της απουσίας είναι το ανατρεπτικό στοιχείο των μονολόγων, η εξουσία που έχει το "χαμένο" στην παρούσα στιγμή.
Tο «Eίμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο», με τις συνεχείς ανατροπές του ψυχικού τοπίου των ηρωίδων, μας μετέφερε σ' ένα κλίμα Nτυράς γόνιμα ελληνοποιημένης, πιο ζεστής και πιο μεσογειακής, χωρίς την έντονη εγκεφαλικότητα της Γαλλίδας συγγραφέως. Λέανδρος Πολενάκης, Aυγή, 31.5.98
"Tο έργο ακροβατεί σε μια υψηλή θεατρο-ψυχογραφία της σχέσης των δύο φύλων από τη μια μεριά και από την άλλη διαπνέεται από βαθύτατη ανθρωπιά, που είναι αναγνωρίσιμη μέσα από τον πόνο και το ανεξιχνίαστο μυστήριο του έρωτα και του θανάτου" . Γιώργης Xριστοφυλάκης, Eλευθεροτυπία, 31.10.97
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΜΟΝΑΧΟBKS.0007055BKS.0007055ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ ΠΟΘΟΥ ΜΑΡΙΑΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ ΠΟΘΟΥ ΜΑΡΙΑΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ ΠΟΘΟΥ ΜΑΡΙΑ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 960-234-728-9 Συγγραφέας: ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ ΠΟΘΟΥ ΜΑΡΙΑ Εκδοτικός οίκος: ΑΓΚΥΡΑ Σειρά: ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΙ Σελίδες: 106 Διαστάσεις: 14x21 Ημερομηνία Έκδοσης: 2000 Οι έντεκα ιστορίες της συλλογής «Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο» αποτελούν ένα ψηφιδωτό της καθημερινής πραγματικότητας, μια βαθύτερη υπαρξιακή σχέση μαζί της, που παίρνει τη μορφή του θεατρικού μονολόγου. Η κάθε ιστορία έχει μια δική της εξουσία πάνω σ' αυτή τη διαβρωτική καθημερινότητα, μια δική της αλλοτρίωση. Όμως όλες μαζί τις συνδέει η μοναξιά, η νοσταλγία του χαμένου, η βία των καιρών από εσωτερικούς δρόμους, η ανάγκη μιας ρομαντικής ψευδαίσθησης, η αναζήτηση μιας τελικής χαράς. Στις ιστορίες αυτές, ο "άλλος" είναι ένα πρόσωπο χαμένο στην ομίχλη του παρελθόντος, ή ένα πρόσωπο έξω από τα όρια της σκηνής. Πολλές φορές, αυτός ο "άλλος" είναι δίπλα μας, όμως δεν τον έχουμε δει, τον καλύπτει η απουσία. Αυτή η εξουσία της απουσίας είναι το ανατρεπτικό στοιχείο των μονολόγων, η εξουσία που έχει το "χαμένο" στην παρούσα στιγμή. Tο «Eίμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο», με τις συνεχείς ανατροπές του ψυχικού τοπίου των ηρωίδων, μας μετέφερε σ' ένα κλίμα Nτυράς γόνιμα ελληνοποιημένης, πιο ζεστής και πιο μεσογειακής, χωρίς την έντονη εγκεφαλικότητα της Γαλλίδας συγγραφέως. Λέανδρος Πολενάκης, Aυγή, 31.5.98 "Tο έργο ακροβατεί σε μια υψηλή θεατρο-ψυχογραφία της σχέσης των δύο φύλων από τη μια μεριά και από την άλλη διαπνέεται από βαθύτατη ανθρωπιά, που είναι αναγνωρίσιμη μέσα από τον πόνο και το ανεξιχνίαστο μυστήριο του έρωτα και του θανάτου" . Γιώργης Xριστοφυλάκης, Eλευθεροτυπία, 31.10.97 ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΜΟΝΑΧΟ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση