ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ

Η Συμπληρωματική και Εναλλακτική Θεραπευτική (ΣΕΘ) κατακτά όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον, τον σεβασμό και την καταξίωση στην Διεθνή Επιστημονική Κοινότητα και τους Θεσμικούς Φορείς Υγείας. ΄Ηδη στην Ευρωπαική ΄Ενωση υπάρχουν τα σχετικά Ψηφίσματα και Αποφάσεις για ένταξή της στην Κρατική Φροντίδα Υγείας και την διδασκαλία της στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στο χώρο της Υγείας.

Η εποχή της μυθοποίησης ή και περιθωριοποίησής της ανήκει πλέον στο ιστορικό παρελθόν, μια και αναγνωρίζονται τα δικαιώματα συμμετοχής της στο σύγχρονο γίγνεσθαι της Υγείας, σύμφωνα βέβαια με την αντικειμενικότητα των δεδομένων της και την συμμόρφωση της πρακτικής της με τους κανόνες επιστημονικότητας, ασφάλειας και δεοντολογίας αλλά και του θεσμικού και ρυθμιστικού πλαισίου που ισχύει σήμερα στην Ευρωπαική ΄Ενωση.

Οι Συμπληρωματικές και Εναλλακτικές Θεραπευτικές (ΣΕΘ) που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, περίπου πενήντα, καλύπτουν την μεγαλύτερη δυνατή έκταση εφαρμογών στο πεδίο. Ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στην συναρμολόγηση των δεδομένων, όπου αυτό φαίνεται ορθό επιστημονικά αλλά και εφικτό, διαφορετικών μορφών ΣΕΘ, ώστε να φανερώνεται ο βαθύτερος εσωτερικός επιστημονικός συνειρμός μεταξύ τους αλλά και με την Συμβατική Ιατρική, από την οποία ασφαλώς δεν είναι διόλου ξεκομμένες. Αυτό φαίνεται πολύ καλύτερα όταν ανατρέξει κανείς όχι μόνον σε εξειδικευμένα συγγράμματα των επιμέρους γνωστικών αντικειμένων, αλλά πολύ περισσότερο στην Ιστορία της Φιλοσοφίας της Θεραπευτικής, όπου είναι λιγότερο ή περισσότερο ευδιάκριτο το συνεκτικό στοιχείο ακόμη και ανάμεσα σε επιφανειακά ετερόκλητες βιοθεωρητικές προσεγγίσεις.

Η έκταση που αφιερώνεται σε κάθε μορφή ΣΕΘ δεν είναι ανάλογη του ειδικού επιστημονικού της βάρους αλλά της δυνατότητας που παρουσιάζει να προσφέρει γνωστικό υλικό αφομοιώσιμο από όλες τις άλλες. Ακολουθείται και εδώ, δηλαδή, η προτεραιότητα του ΄Ολου έναντι του Μέρους. ΄Ετσι, η κάθε μορφή ΣΕΘ σε αυτό το βιβλίο δεν θα πρέπει να ιδωθεί σαν μια οντότητα απομονωμένη και ξένη από τις άλλες, αλλά σαν μια μονάδα που πρέπει και μπορεί να δώσει μεγαλύτερη λειτουργικότητα στις άλλες με την δική της επιστημονική διαφοροποίηση.