ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Η Λώρα, είναι μια γυναίκα στα σαράντα της. Έχει δύο μεγάλα παιδιά, εργάζεται, είναι ενεργό μέλος μιας οικολογικής οργάνωσης και βρίσκεται στη φάση ενός τετελεσμένου και πολιτισμένου διαζυγίου.

Στο μεταίχμιο αυτό της ζωής της, σταχυολογεί τις αξίες, τα δεδομένα, τις αναμνήσεις των χρόνων που πέρασαν. Από τα παιδικά χρόνια και αυτά των άδολων νιάτων, στις μέρες της παρέας των νέων που απολάμβαναν τις παραλίες της Δυτικής ακτής μέχρι τις μέρες της δίνης των οικογενειακών υποχρεώσεων.

Η ζωή της όμως δεν ήταν έτοιμη για απολογισμούς. Έχει διαφορετικά σχέδια. Σε μια υπηρεσιακή συνάντηση, ένα νέο πρόσωπο, μια γνωριμία, θα της ανοίξει τελικά, ένα νέο κύκλο πεπρωμένου. Το γοητευτικό και μελαγχολικό πρόσωπο που αποτελεί πλέον το αντικείμενο του ενδιαφέροντός της, θα την φέρει κοντά στον άγνωστο μεγαλοαστικό κύκλο του Μιλάνου, που δεν της ταιριάζει και κατά βάθος περιφρονεί. Το ίδιο πρόσωπο, θα τη φέρει αντιμέτωπη, με τις δικές της ιδέες και αξίες και θα την ξεναγήσει στον μοναχικό και έκλυτο κόσμο μιας εξαρτημένης γυναίκας, πρώην φίλης του -με μια ιδιαίτερη όμως έννοια- η οποία αποτελούσε πρότυπο κοινωνικής πρόκλησης και ρήξης και η οποία πίστευε ότι ήταν ενσάρκωση της μυθικής Μέδουσας.

Η ηρωίδα θα παραμείνει για σύντομο χρονικό διάστημα δίπλα στην αυτοκαταστροφική γυναίκα μέχρι να δώσει η ίδια τέλος στη ζωή της και θα επηρεαστεί βαθιά και για πάντα από την εκκεντρικότητα και πρωτοτυπία του χαρακτήρα, περισσότερο όμως, από τη γοητεία της μυθικής διάστασης που ήταν ενδεδυμένη.

Το Μιλάνο όμως, εκτός από τα κοινωνικά παράδοξα και το δραματικό συμβάν, θα της χαρίσει και ένα πολύτιμο δώρο. Το ευγενέστερο, ισχυρότερο και σωτήριο ανθρώπινο συναίσθημα. Την αγάπη.