ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΛΟΓΟ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟ

Πηγαίναμε τότε τακτικά στις Σπέτσες. Οι Σπέτσες ήταν ένα νησάκι σε παρθένα κατάσταση τότε· δεν υπήρχανε ούτε φεριμπότ, ούτε κρίς-κράφτ, ούτε βενζίνες, τίποτα· και νοικιάζαμε κάτι παλιά μεγάλα δίπατα σπίτια, εντελώς άδεια· τα κουβαλούσαμε όλα απ' την Αθήνα.

Εμείς τα παιδιά περνούσαμε τα τρία τέταρτα της ημέρας σ' αυτές τις γεροφτιαγμένες, παλιές, σπετσιώτικες βάρκες, με τις οποίες πηγαίναμε στην αντικρινή παραλία. Εκεί όλα τα στοιχεία παίρνανε κάτι το τελετουργικό.

Το πρωί ξέραμε ότι θα φυσάει μαΐστρος, μ' αυτόν τον αέρα ξεκινούσαμε. Κατά τις έντεκα έκοβε ο καιρός και γινόταν η θάλασσα λίγο πιο γαλακτερή, Το μεσημέρι έβλεπες μια μπλε γραμμή που ερχόταν απ' την 'Υδρα και την Ερμιόνη, ο μπάτης, ας πούμε· ο μπάτης εκεί ήτανε ο Γραιγολεβάντες και μ' αυτόν επιστρέφαμε.