ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΠΠΕΙΣ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΩΜΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΑΞΗ;

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο η στρατιωτική μορφή που κυριαρχούσε επί αιώνες ήταν εκείνη του πεζού πολεμιστή, οπλισμένου με ασπίδα και δόρυ, ο οποίος μαχόταν μέσα από την πυκνή παράταξη της φάλαγγας.
Το ιππικό ποτέ δεν απέκτησε ιδιαίτερη σημασία στην αρχαία Ελλάδα, με εξαίρεση τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Τα πρώτα σώματα ιππικού εμφανίστηκαν όταν η επιδίωξη σύνθετων στρατιωτικών στόχων κατέδειξε την ανεπάρκεια της αμιγώς οπλιτικής οργάνωσης. Ετσι αναδύθηκαν στο προσκήνιο της στρατιωτικής πραγματικότητας οι ιππείς, προερχόμενοι ουσιαστικά από τις τάξεις των οπλιτών.

Το νέο βιβλίο της σειράς με τίτλο «ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΠΠΕΙΣ» αποτελεί μια διεισδυτική ανάλυση του αρχαίου ελληνικού ιππικού. Ειδικότερα αποκαλύπτει τους πολύπλοκους κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους οι οποίοι συντελούσαν στη στρατιωτική ή μη αξιοποίηση των ιππέων. Ερευνά τη γεωγραφική μορφολογία της χώρας και τον ρόλο που διαδραμάτισε στην ανάπτυξη του ιππικού, και υποδεικνύει τους τεχνικούς περιορισμούς της έφιππης μάχης. Ακόμη εξετάζει λεπτομερώς τις τακτικές των ιππέων και αναδεικνύει τον ρόλο τους στην εξέλιξη των πολέμων που συντάραξαν την Ελλάδα.