ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Έφτασα στις Βρυξέλλες Απρίλιο μήνα του 2000 και πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ένα μείγμα δέους, χαράς και "πείνας από αγάπη γι' αυτό τον κόσμο", που η καθημερινή δουλειά του δίνει υπόσταση στη λειτουργία του Κοινοβουλευτισμού στην Ευρώπη. 50 rue Wiertz, κτίριο G, όροφος 13ος, γραφείο 157.

Από το παράθυρο αντικρίζω κάτω την πόλη, πνιγμένη στην ομίχλη. Αυτή θα είναι η θέα που θα έχω τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όταν θα σηκώνω τα μάτια μου από τα χαρτιά και θα κοιτάζω έξω. Α, ναι, κι ο ουρανός του Μαγκρίτ ψηλά, γαλάζιο φόντο με άσπρα συννεφάκια.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, διατηρώ ακέραια τη χαρά της συμμετοχής, τον ενθουσιασμό για την Ευρωπαϊκή ιδέα και τους πεπεισμένους για τις δημοκρατικές αξίες ανθρώπους που συνάντησα εκεί, για τους φίλους που μαζί τους μοιράστηκα πολιτικές επιλογές και ανθρώπινες στιγμές.