ΑΠΑΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ

Η διατριβή χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Στην πρώτη γίνεται ιστορική επισκόπηση του θεσμού της ασφάλισης και της αντιμετώπισης της απάτης περί τις ασφάλειες. Η δεύτερη ενότητα ασχολείται με ζητήματα εγκληματολογικού ενδιαφέροντος. Αρχικά μελετάται η εικόνα της ασφαλιστικής απάτης μέσα από τις υπάρχουσες γερμανικές στατιστικές. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα αίτια του υψηλού ποσοστού αφανούς εγκληματικότητας και την άποψη της κοινής γνώμης σχετικά με το έγκλημα αυτό. Ακολούθως αναλύονται τα χαρακτηριστικά του δράστη και γίνεται προσπάθεια προσδιορισμού του θύματος από εγκληματολογική άποψη. Επιπλέον καταγράφονται παράγοντες που συμβάλλουν στην τέλεση του συγκεκριμένου εγκλήματος και προτείνονται μέτρα για την καταπολέμησή του.

Το τρίτο μέρος αφορά ζητήματα ποινικού δικαίου. Αρχικά διερευνάται το προστατευόμενο έννομο αγαθό και η πιθανότητα ένταξης του 388ΠΚ στα οικονομικά εγκλήματα. Ακολουθεί η εξέταση της νομοτεχνικής διάρθρωσης και του χαρακτήρα του εγκλήματος. Η ανάλυση της αντικειμενικής υπόστασης ξεκινά από την αναζήτηση του υποκειμένου και του αντικειμένου του εγκλήματος και συνεχίζει με την ερμηνεία της έννοιας της ασφάλισης στο 388ΠΚ. Αναφορικά με το 388 παρ.1ΠΚ προτείνονται κριτήρια για τη θεμελίωση του εγκλήματος σε περίπτωση πρόκλησης συναφούς κινδύνου. Σχετικά με την παρ. 2 του 388ΠΚ ερευνάται η δυνατότητα ένταξης της πράξης προσβολής υγείας στην έννοια της πρόκλησης σωματικής βλάβης, της περίπτωσης τυχαίας ασθένειας στην έννοια του ατυχήματος και της αυτοκτονίας στην έννοια της σωματικής βλάβης, ενώ η παρ.2 του 388ΠΚ χαρακτηρίζεται ως κατ' εξαίρεση τιμωρούμενη αυτοπροσβολή.

Περαιτέρω αναφέρονται περιπτώσεις παράλειψης και αναλύεται η υποκειμενική υπόσταση με την προσοχή να εστιάζεται στη διερεύνηση του χαρακτήρα του σκοπού και την παρουσίαση των συνεπειών της κάθε επιλογής. Ακολούθως καταγράφονται περιπτώσεις πλάνης, ερευνάται η δυνατότητα απόπειρας και εξετάζονται ζητήματα συρροής, έμπρακτης μετάνοιας, διεθνούς ποινικού δικαίου και δικονομικά θέματα με κυριότερα την παράσταση πολιτικής αγωγής και τη μεταβολή κατηγορίας. Τέλος στον επίλογο γίνονται προτάσεις για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των ζητημάτων που τέθηκαν.