ΑΝΑΣΚΕΛΗ ΜΕ ΠΥΡΕΤΟ

Καθηλωτική ποίηση μέσα από μια πηγαία αποκαθήλωση κάθε τι γήινου/εναέριου, υπόγειου/υπέργειου, φυσικού και μεταφυσικού συνειδητού και υποσυνείδητου. Στο έργο της Νίκης Χαλκιαδάκη τα πάντα εμπεριέχονται, δικαιολογούνται και προκύπτουν: θα γεννήσω ό, τι έχουμε ξαπλώσει μέχρι τώρα. Με προεξάρχουσα ωστόσο τη φυσιογνωμία του πατέρα πανταχού παρόντος τόσο συναισθηματικά όσο και ποιητικά: Τον πατέρα μου δεν τον γνώρισα ποτέ/ έμοιαζε, λένε, αποδημητικός, («πι πι το παπί» σελ 15, αλλά και σε ποιήματα των σελίδων 13, 31, 41, 44, κ. ά).