ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Η δημιουργία των γνώσεών μας για τον κόσμο πραγματώνεται μέσω των αισθητικών και των κινητικών συστημάτων. Οι περισσότερες αισθητικές πληροφορίες γίνονται αντιληπτές σαν μια αίσθηση ταυτιζόμενη με ένα ειδικό ερέθισμα. Συγκεκριμένα νευρώνες στο αισθητικό σύστημα, τόσο περιφερικοί υποδοχείς όσο και κεντρικά κύτταρα, κωδικοποιούν κρίσιμα χαρακτηριστικά των αισθητικών πληροφοριών και έτσι αρχίζει ο προσδιορισμός του ερεθίσματος και η ανάγνωση των ιδιοτήτων του. Τα αισθητικά συστήματα δημιουργούν μια εσωτερική αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου. Όπως ακριβώς οι αντιληπτικές μας ικανότητες αντικατοπτρίζουν τις δυνατότητες των αισθητικών συστημάτων να ανιχνεύουν, να αναλύουν και να εκτιμούν την σημασία των φυσικών ερεθισμάτων, έτσι και η ποιοτική λειτουργική κίνηση αντικατοπτρίζει τις δυνατότητες των κινητικών συστημάτων, να σχεδιάζουν, να συντονίζουν και να εκτελούν κινήσεις. Η βαθιά γνώση των αισθητικών και κινητικών συστημάτων αποτελεί την πιο σταθερή εγγύηση για την αποτελεσματικότερη παρέμβαση σε πιθανές βλάβες από την ενδομήτρια ζωή έως την τελική ενήλικη υπόσταση του ατόμου. Τα τελευταία χρόνια εκδηλώθηκε μεγάλο ενδιαφέρον στο χώρο της αποκατάστασης για την κατανόηση της σχέσης μεταξύ της κίνησης και αίσθησης. Πιστεύουμε ότι το ενδιαφέρον αυτό θα αυξηθεί.

Το παρόν βιβλίο σχεδιάσθηκε για να αποτελέσει ένα μικρό ή μεγάλο βήμα στην καλύτερη κατανόηση των αισθητικοκινητικών συστημάτων και στο πως παρεμβαίνει η ομάδα αποκατάστασης για τη βελτίωση του λειτουργικού επιπέδου.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου γίνεται μια αναγκαία αναφορά στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό του ανθρώπου για να γίνει όσο καλύτερα γίνεται κατανοητή η αναγνώριση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου οι οποίες σχετίζονται με τα αισθητικά και τα κινητικά συστήματα.

Στο δεύτερο μέρος γίνεται μια αναλυτική αναφορά στα αισθητικά συστήματα δηλαδή στο απτικό, ιδιοδεκτικό, οπτικό και αιθουσιαίο και πώς από αυτά η αποκατάσταση αντλεί πληροφορίες για την αξιολόγηση της κίνησης και της ισορροπίας του ατόμου.

Στο τρίτο μέρος γίνεται αναφορά στα κινητικά συστήματα, στις βασικές θεωρίες του κινητικού ελέγχου και στη σχέση παρέμβασης, εκπαίδευσης και επανεκπαίδευσης της φυσικοθεραπείας σε πιθανές βλάβες από την πρώιμη έως την ενήλικη ζώνη.

Τέλος, γίνεται μια ιδιαίτερη αναφορά στη νευρολογική πλαστικότητα όχι μόνο στον ανώριμο εγκέφαλο, αλλά και στον ώριμο εγκέφαλο.