ΑΔΗΛΟΝ ΤΡΑΥΜΑ

Απόψε είδα στο θέατρο Τo σπίτι της Μπερνάρντα ’λμπα
Αγνωστο γιατί, μα δεν μπορούσα να κοιμηθώ μετά
Δεν σκεφτόμουν τίποτα, χαμένη μέσα στο κενό που με έχει εδώ και καιρό πλημμυρίσει
Πώς σε πλημμυρίζει το κενό;
Δεν σε πλημμυρίζει, μάλλον σε καταπίνει
Ύστερα φαντάστηκα το όνομά μου με το επώνυμο μαζί
Δεν σκέφτηκα ποτέ να συμπεριλάβω εκείνο το αρχικό του πατρωνύμου με την τελεία μετά
Που δίνει τόση μεγαλοπρέπεια ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει
Αντίθετα, τις περισσότερες φορές προσπάθησα να αλλάξω ονοματεπώνυμο
Μόνο απόψε, πλημμυρισμένη ή απορροφημένη από εκείνο το κενό,
Αισθάνθηκα να ξεπερνάω την απουσία της τελείας στο όνομά μου, την εγκατάλειψη του πατρωνύμου αυτοπροσώπως
Υπήρχαν άλλοι πριν από αυτόν που με είχαν πολύ αγαπήσει και άλλοι μετά που με είχαν πολύ πονέσει