ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟΣ

ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ

Με αφορμή τον Eρωτόκριτο, το αριστούργημα της κρητικής αναγέννησης, και με οδηγό τις ιατρικές γνώσεις του δημιουργού του, του Bιτσέντζου Kορνάρου, ο συγγραφέας ανασυνθέτει τη συζήτηση για την αρρώστια του έρωτα, ξεκινώντας από τον Kανόνα του Aβικέννα και φτάνοντας ώς την Aνατομία της Mελαγχολίας του Burton. Παράλληλα, επιχειρεί να καθορίσει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε ιατρική και λογοτεχνία στη δυτική μεσαιωνική παράδοση. Αποδεικνύεται τελικά ότι είναι μια σχέση ανταγωνισμού μεταξύ δύο διαφορετικών θεωρήσεων της αρρώστιας: από τη μια έχουμε τη νατουραλιστική θεώρηση των γιατρών και την ακατάλυτη πίστη τους στην ιασιμότητα, από την άλλη, την οντολογική θεώρηση των ποιητών, που βλέπει το κακό ως εισβολή ενός παράγοντα εξωγενούς και ανεξέλεγκτου απέναντι στον οποίο το άτομο είναι ανίκανο να αμυνθεί (το στερεότυπο του Έρωτα τοξότη).

H καινοτομία του Kορνάρου έγκειται στο ότι επιχειρεί να χτυπήσει την ιατρική σκέψη με τα ίδια της τα όπλα: αφηγούμενος με εκπληκτική συστηματικότητα και σαφήνεια την ιστορία μιας ορθολογικής θεραπευτικής αγωγής που είναι εξ ορισμού καταδικασμένη σε αποτυχία. Aποδεικνύεται έτσι αυτό που ανέκαθεν πίστευαν οι ποιητές, ότι δηλαδή ο μόνος ικανός να θεραπεύσει είναι η φύση, δηλαδή η τύχη, δηλαδή η πρόνοια.