ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ

«Η πέννα δεν είναι το σύνεργό μου. Αισθάνομαι ότι σκέπτομαι ορθά, αλλά ο καταναγκασμός της πειθαρχίας που πρέπει να ακολουθήσω με τρομάζει. Θα το πιστέψετε ότι η υποχρέωση να γράψω μια σελίδα μου φέρνει κακοδιαθεσία;»

Η φράση τούτη είναι του Ευγένιου Delacroix, της μεγάλης και ανανεωτικής φυσιογνωμίας της τέχνης. Παραθέτει τα λόγια του ο Baudelaire, σε ένα εκτενές κείμενό του μετά τον θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη.

Δεν αισθάνομαι αμηχανία γιατί βρίσκομαι σ' αυτό το βήμα, μπροστά σας, αλλά δεν έχω την εξοικείωση να γράφω και να μιλώ. Όλη η ζωή μου ήταν πράξη. Μπρος στο ξεχωριστό ακροατήριο επόμενο είναι να εμφωλεύει κάποιο δέος, πως το θέμα για το οποίο θα μιλήσω θα δεχθεί την κριτική σας, πράγμα που δεν αποφεύγω αλλά επιζητώ, όπως την επιζητώ στο έργο μου.

Η έγνοια αυτή δεν με έκανε να χάσω τον ύπνο μου, αλλά με έκανε να καταναλώσω χρόνο στην προσπάθεια ώστε οι σκέψεις μου να παρουσιαστούν με σαφήνεια. Όχι βέβαια πως έχω μειωμένες νοητικές λειτουργίες, αλλά, επειδή στους καλλιτέχνες είναι σύνηθες να μην έχουν την άνεση να εκφρασθούν με τον λόγο, ή κι αντίθετα, να έχουν την ευχέρεια, αλλά κάποτε χωρίς να δίνουν σαφή νοήματα περιεχομένου. Πιστεύω ότι ανήκω στην πρώτη περίπτωση.