ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ

«Πόσο τυχερός είσαι αναγνώστη, εάν δεν ανήκεις στο φύλο που όλα τα αγαθά τού είναι απαγορευμένα, που του στερούν την ελευθερία με σκοπό να το πείσουν για τη μόνη ευτυχία, τη μοναδική και κυρίαρχη αρετή της απόλυτης άγνοιας. Το αδαές ον που γίνεται ανόητο και υπηρετεί.»

Η Έλενα Λουκρητία ήταν κομψή και αληθινά όμορφη. Έδειχνε υπάκουη, όμως εύκολα διέκρινε κάποιος μια σκιά ανεξαρτησίας. Διάλεξε το δρόμο της γνώσης και της ελευθερίας, όταν οι γυναίκες της εποχής της ήταν εγκλωβισμένες στη ματαιοδοξία και τη φιλαρέσκεια.

Μια γυναίκα ιδιαίτερα μορφωμένη και απροκάλυπτα έξυπνη. Προνόμιο και αρετή ή αμάρτημα υπεροψίας; Στα έντεκά της χρόνια παίρνει κρυφό όρκο παντοτινής αγνότητας. Ήθελε να είναι διαφορετική, αφιερωμένη στο μεγαλείο του πνεύματος. Ως τη μέρα που φτάνει στη Βενετία ένας Σαρακηνός διανοούμενος. Η χώρα του είναι σε ανελέητο πόλεμο με τη Βενετία. Αν αντί για πατρικία ήταν πολεμιστής, θα έπρεπε να χτυπηθεί μαζί του στο πεδίο της μάχης. Όμως ήταν γυναίκα. Αντιμέτωπη με τον εαυτό της και τον όρκο της υποδέχεται την αγάπη και μοιράζεται μαζί του κάτι περισσότερο από τη συγκίνηση της μελέτης.

Με σύμμαχο τον πατέρα της, συνεχίζει τις σπουδές της και τα νοητά ταξίδια μέσα από τους χάρτες και τα ημερολόγια των θαλασσοπόρων. Ο μόνος τρόπος για μια κόρη της αριστοκρατίας να περιπλανηθεί στο άγνωστο. Με την προτροπή του θα διεκδικήσει μια διάκριση που ποτέ ως τότε δεν έχει πάρει καμία γυναίκα. Η αξία της αναγνωρίζεται και τον Ιούνιο του 1679 το πανεπιστήμιο της Πάντοβα απονέμει στην Έλενα Λουκρητία το πτυχίο της Φιλοσοφίας.