ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΩΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΩΣ ΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΚΤΟ

Σε τι αποσκοπούν τα διαφορετικά πορτραίτα των ιερών προσώπων στη θρησκευτική τέχνη; Διαθέτουν μονάχα αναφορικό ρόλο σε ιστορικές φιγούρες ή απλά εικονίζουν χωρία των Γραφών για τη λαϊκή ευπεψία των Ιερών Κειμένων που σήμερα οι περισσότεροι προσπερνάμε ως αναχρονιστικά;

Όταν τα βλέμματα συναντιούνται, το πρόσωπο εκβάλλει προς τα έξω, αναδύεται από τον υποκειμενισμό του, έρχεται σε έκσταση και κοινωνία, για να ακολουθήσει η επιστροφή, η εσωτερική επαφή με τον Εαυτό. Τότε, το ρήγμα ανάμεσα στο ασυνείδητο και το συνειδητό, στο άτομο και τον κόσμο, το θνητό και το θείο, γεφυρώνεται, αλλάζει σε διάλογο, σ' ένα ριζικά νέο τρόπο ενεργής (καθημερινής) παρουσίας και ύπαρξης.