ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΜΙΑ ΛΥΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Το βιβλίο αυτό αποτελείται από δύο μέρη. Μπορούν να διαβασθούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο.

Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται ένα αναπάντεχο συμπέρασμα και μία αμυδρή απόδειξή του. Στο δεύτερο μέρος εκτίθεται μια ποιητική συλλογή που έχει σχέση με το παράδοξο αυτό συμπέρασμα. Οι αλήθειες της ζωής υφαίνουν όμορφα συναισθήματα. Η γοητεία όμως της πραγματικότητας ψηλαφίζεται μόνο με τα συναισθηματικά χέρια της τέχνης, που διεισδύει πιο βαθιά. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τις μεγάλες επιστημονικές αλήθειες, με την υψηλή αισθητική νοημάτων και αρμονιών. Μια τέτοια αντικειμενική αλήθεια, όταν αποδίδεται με καλλιτεχνικό τρόπο, έχει ασύγκριτα μεγαλύτερη συναισθηματική έκταση στα μάτια της ψυχής, σε σχέση με το έναυσμα της αρχικής επιστημονικής θεώρησης. Με άλλα λόγια η τέχνη λειτουργεί σαν ένας μαγικός μεγεθυντικός φακός που ζωντανεύει την κρυμμένη πραγματικότητα πίσω από την λανθάνουσα προέκταση της επιστημονικής αλήθειας. Αυτή η ιδέα ήταν η βάση του κεφαλαίου «αστρική ύλη» στο δεύτερο μέρος του βιβλίου.

Όσες φορές κατέφυγα αποκλειστικά στην πυρκαγιά της ανθρώπινης γνώσης, προσωρινά ζέσταινα τα κόκαλα μου και στο τέλος θρηνούσα πάνω από τις στάχτες της. Έτσι διδάχθηκα ότι η υπέρβαση ήταν το ξίφος σ' αυτόν που ήθελε να πολεμήσει για την αλήθεια έως εσχάτων. Σ' εκείνον που θα άντεχε να πιει το πικρό φάρμακο της υπομονής, αδειάζοντας το ποτήρι της ζωής μέχρι τον πάτο. Γι' αυτούς που όλη τους η ζωή θάταν σκληρή εκπαίδευση για να μπορέσουν να κοιτάξουν τον θάνατο κατάματα, άφοβα, μέσα από τα δικά τους μάτια. Για τους ήρωες μιας παράξενης θεατρικής παράστασης, αληθινό θαύμα για τους εραστές της ζωής και για άλλους θέατρο του παραλόγου.

Ο ήλιος του πολιτισμού κατηφορίζει στη δύση του. Στον κατακόκκινο ορίζοντα του πάθους η χρυσή ανατολή μοιάζει να έχει ξεχαστεί ολότελα. Ζει όμως στις καρδιές ελάχιστων ρομαντικών ελπίδα για μια νέα ανατολή χωρίς δύση, ποτέ! Αναπνέει ακόμη μέσα στους αιθεροβάμονες, κατά την κρίση κρατούντος ορθολογισμού. Αυτή είναι η μάχη.