ΤΟ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

Οι συγγραφείς προσεγγίζουν πολιτισμικές πρακτικές και ψυχικές δραστηριότητες που ορίζουν το υποκείμενο σε συνθήκες νεωτερικότητας, με επίκεντρο τα άγχη και τις ελπίδες.
Η ψυχανάλυση, η παιδαγωγική, η υπαρξιακή φιλοσοφία οδηγούν στον εντοπισμό των τόπων της ιδεολογικής απώθησης, της απάρνησης και της απόρριψης. Η κριτική θεωρία του πολιτισμού, η αισθητική κριτική και η πολιτική φιλοσοφία αναδεικνύουν μια υποκειμενικότητα που συνδέεται με εκείνη της ψυχαναλυτικής και υπαρξιακής εμπειρίας. Oι τελευταίες δεν "εξηγούν" αιτιοκρατικά τα κοινωνικά και πνευματικά φαινόμενα, αλλά τους προσδίδουν "νόημα" μέσα από το μη νόημα.
O τόμος αυτό ακριβώς φιλοδοξεί να πράξει, σε μια εποχή η ίδια η ύπαρξη του υποκειμένου αμφισβητείται από τον κυρίαρχο μηδενισμό και σχετικισμό.