ΤΟ ΚΡΕΑΣ

ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ο χρόνος και ο χώρος μπερδεύονται στα όνειρά μου.

Είμαι εδώ και περπατώ χωρίς να ξέρω πού πατώ οι δρόμοι είναι σκοτεινοί και αδιόρατοι οι οιωνοί.

Σ' ένα σύννεφο από στάχτες χορεύω με μια ξύλινη κούκλα. Το κεφάλι της ένα άσπρο καπέλο που ολοένα γυρίζει, στο ίδιο μέρος γυρίζει.

Περπατώ, ξαναθυμάμαι παραμύθια, θα μου πεις αν ήσουν ψέμα ή αλήθεια;

Ο φάρος της ζωής μου μπερδεύει το φως του με το φεγγάρι. Το φεγγάρι φεύγει κι ο φάρος μένει μόνος. Και περιμένει ακίνητος το νέο φεγγάρι.

Περπατάς και ξετυλίγεται το νήμα της ζωής και πρέπει να προλάβεις όλα τα δεις...