ΤΟ ΑΡΧΑΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

O δημιουργός δεν γεννιέται σε κενό αέρος. Γεννιέται σε ένα περιβάλλον, από ένα περιβάλλον, σαν χημικός τύπος. Γι' αυτό ψάχνουμε τη ζωή των μεγάλων δημιουργών. Αναζητούμε στις βιογραφίες τους, στα γραπτά τους, στους έρωτές τους, στο νερό που πίνουν, δίχως αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές, το χημικό περιβάλλον που τους δημιούργησε. Δεν θα μάθουμε ποτέ τον χατζιδάκειο χημικό τύπο. Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος συνδυασμός χρωμάτων και ήχων τον διαμόρφωσε. Μόνον εικασίες κάνουμε καθώς πλαταίνουμε όσο περισσότερο μπορούμε το πεδίο της αναζήτησης. Αναζητούμε το αόρατο μαγικό ραβδί που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ποιητές. Τα νήματα που έχουμε στα χέρια μας ξεδιπλώνουν το κουβάρι. Ο λαβύρινθος ανοίγεται μπροστά μας. Πραγματικά και φανταστικά στοιχεία, ή στοιχειά, βρίσκονται εκεί έτοιμα να μας παγιδέψουν. Όσο και αν ο ερευνητής είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει αντίστροφα το ποτάμι, δεν είναι σίγουρο πως θα φτάσει στην πηγή. Ο δημιουργός φυλάει καλά κρυμμένο το μυστικό του...

Είναι ο Χατζιδάκις δημιουργός ενός συμπαντικού ειδωλίου; Χάνεται η μουσική του, χάνονται αυτές οι φυλακισμένες μέσα στον χρόνο της παρτιτούρας νότες στην κοσμική αχρονία; Τα αποσιωπητικά που ακολουθούν ένα μουσικό κομμάτι μετατρέπονται σε μια προσωπική ερώτηση στον ανώνυμο συνομιλητή:

-Καταλαβαίνει τη γλώσσα που σου μιλάω;