ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ

Σύμφωνα με τον Προύστ "οι καλύτεροι παράδεισοι είναι οι χαμένοι παράδεισοι".

Εγώ τολμώ να προσθέσω ότι ίσως υπάρχουν παράδεισοι ακόμα πιο θελκτικοί απ' τους χαμένους παράδεισους: είναι εκείνοι που δεν ζήσαμε ποτέ, οι τόποι και οι περιπέτειες που διακρίνουμε μπροστά μας, σ' ένα μέλλον που ίσως μια μέρα καταφέρουμε ν' αγγίξουμε.

Ποιος ξέρει, ίσως η γοητεία των ταξιδιών να βρίσκεται σ' αυτή την παράδοξη νοσταλγία του μέλλοντος, στην ελπίδα -ή στην αυταπάτη- ότι κάνοντας ένα ταξίδι, σ' έναν άγνωστο σταθμό, θα βρούμε κάτι που θα μπορούσε ν' αλλάξει τη ζωή μας.

Ίσως τελικά κάποιος παύει να είναι νέος όταν το μόνο που κάνει είναι να νοσταλγεί, να αγαπάει μονάχα τους χαμένους παράδεισους...