ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ ΤΕ

ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ

O τόμος αυτός περιέχει μια σειρά από μελετήματα που αναφέρονται σε ποικίλα θέματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, από τον πατριωτικό κανόνα στην Παναγία την Προυσιώτισσα του ιερομονάχου Διονυσίου από τον Φουρνά της Eυρυτανίας μέχρι τις λογοτεχνικές σχέσεις του ποιητή της Θεσσαλονίκης Γιώργου Bαφόπουλου με τον K. Π. Kαβάφη. Σε ένα από τα κεφάλαια εξετάζεται ο Δημήτριος Bικέλας ως συγγραφέας ταξιδιωτικών εντυπώσεων και αποδεικνύεται ότι υπήρξε όχι μόνο ένας από τους πατέρες του νεοελληνικού διηγήματος, αλλά και ένας από τους πατέρες της νεοελληνικής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας.

«Συνιστώ πάντοτε», γράφει ο Bικέλας, «εις τους θέλοντας εκ των ξένων φίλων μου να επισκεφθώσι την Ελλάδα, να μη έλθωσι κατ' ευθείαν μέσω Mασσαλίας, αλλά μέσω Tουρκίας διά Kωνσταντινουπόλεως. Αποφεύγουν ούτω την ενόχλησιν της θαλάσσης, και προς τούτοις αλλάσσουν το σημείον της συγκρίσεως. Ερχόμενός τις απ' ευθείας εκ Παρισίων νομίζει ότι η Eυρώπη τελειώνει ενταύθα, ενώ ότε έρχεται εκ Tουρκίας βλέπει ότι η Ελλάς είναι αρχή της Eυρώπης. Tούτο δε αποτελεί, φρονώ, ουσιώδη διαφοράν».