ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο Πάνος Κ. Θασίτης (Μόλυβος Μυτιλήνης 1923 - Θεσσαλονίκη 2008), ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς, καταγράφεται, μαζί με τον Μανόλη Αναγνωστάκη και τον Κλείτο Κύρου, στους λεγόμενους «κοινωνικούς ποιητές» της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι, έχοντας κοινές εμπειρίες από την Γερμανοϊταλική κατοχή, τους αγώνες και τη διάψευση των οραμάτων της αριστεράς, συναντήθηκαν στο πεδίο της βιωματικής κατάθεσης, με τις συγκλίσεις, αλλά και με τις σημαντικές αποκλίσεις του προσωπικού τους ύφους.

Ή, όπως σημειώνει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Αλέξης Ζήρας «διέφερε αρκετά η ένταση και το μέταλλο της φωνής τους. Η θέση που έπαιρνε ο καθένας τους για να αφηγηθεί τη στάση ζωής του στα πρώτα χρόνια του μεταπολέμου. Το πώς και το τί στοχαζόταν γι' αυτά», ενώ ειδικότερα για τον Θασίτη αναφέρει: «Τα σύμβολα που χρησιμοποιεί ο Θασίτης γίνονται πιο συγκεκριμένα, πιο βατά, πιο προσπελάσιμα και κατανοητά, μια και ο παντεπόπτης-ποιητής νοιάζεται για την επικοινωνία μέσω νοημάτων. Δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει η υποκίνηση της συγκίνησης, της συναισθηματικής διάθεσης του άλλου, το να τον κερδίσει στα εύκολα σημεία του».