ΣΤΟΧΑΖΕΤΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ;

Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΩΣ ΘΕΩΡΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΜΥΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Με ποιον τρόπο, άραγε, η λογοτεχνία μας δίνει πρόσβαση στη γνώση, και τι είδους γνώση είναι αυτή; Ο συγγραφέας βάζει στοίχημα ότι ο τρόπος με τον οποίο η λογοτεχνία δημιουργεί γνωστικά αντικείμενα ανατρέπει, με πλήθος ριζικών ερωτημάτων, τον τρόπο που κατανοούμε το καθεστώς της σκέψης, ίσως και το ίδιο το νόημα του στοχάζεσθαι.

Έχει η λογοτεχνία τη δυνατότητα να λειτουργήσει θεωρτηικά εκ των ενόντων, μέσα από το ίδιο το μυθογραφικό της ιδίωμα και πέρα από το αναλυτικό πλαίσιο που έχουμε κληρονομήσει ως πεμπτουσία της θεωρητικής πράξης, σύμφωνα με την παράδοση της δυτικής φιλοσοφίας; Δεδομένου ότι η λογοτεχνία εκφράζει τη μυθογραφική δύναμη της σύγχρονης κοινωνίας με τρόπο που κανένα ΜΜΕ δεν μπορεί να συναγωνιστεί, ο συγγραφέας σκηνοθετεί μια ανάγνωση του μύθου εναντίον όσων τον θεωρούν φορέα κοινωνικών ταυτοτήτων, με σκοπό να αναδείξει την απελευθερωτική του ισχύ ως φορέα μη εργαλειακής και ριζικά υπερβατικής γνώσης, η οποία, όμως, παραμένει αναντίρρητα αντιθεολογική και εγκόσμια.