ΣΤΩΝ ΜΕΛΤΕΜΙΩΝ ΤΙΣ ΡΑΧΕΣ

Τον χάιδευε και τον φιλούσε ακούραστα στο πρόσωπο, στα χείλη, στα μάτια, στια μαλλιά, πίσω από τ αυτιά, στ ακροδάχτυλα των χεριών και των ποδιών του, ρουφούσε με λαιμαργία τα υγρά του στόματος και κάθε άλλης, πηγής του κορμιού του.
Όργωνε επιδέξια με τη γλώσσα της κάθε σημείο πάνω του που πιθανολογούσε πως ίσως εκεί να είχε κρυμμένο η Αφροδίτη το δώρο της προσωπικής, ερωτικής του ζώνης, για πολύ ώρα δηλαδή και με κάθε τρόπο η Μαρίνα φρόντισε να παρασύρει το Δημήτρη στο στρόβιλο της επιθυμείς πλην όμως άσκοπα.
Αναστέναζε βέβαια αυτός, δεχόταν κι ανταπέδιδε με όμοιο, ίσως και περισσότερο, πάθος τα χάδια, την έσφιγγε στην αγκαλιά του με απόγνωση και λατρεία ιερού σκεύους αλλά τίποτε πέραν τούτου.
Όπως χθες, όπως προχθές, όπως και κάθε άλλη φορά που ως τώρα υποτίθεται το «είχαν κάνει», το επίμαχο σημείο του κορμιού του δεν έλεγε να ζωντανέψει με τίποτα...