ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

ΕΛΕΝΗ

Γυναίκα διάφανη
Τυλιγμένη σε εσθήτα εγκατάλειψης
Με μια αξιοπρέπεια θλιμμένη
Στη στάση του κεφαλιού
Και μια υγρασία ανεπαίσθητη
Κάτω απ' τα βλέφαρα και τις παλάμες
Διανύεις σκυφτή με παραίτησης βήματα
Την παρακμάζουσα μεσοβασιλεία
Των εξήντα πέντε σου χρόνων

Ενός χωροχρόνου περίκλειστου
Όπου οι ριπές της επιθυμίας νεκρώνονται Ενώ οι μαχαιρίες της πείνας
Ανεκπλήρωτων ονείρων
Εδώ υπερισχύουν κατά κράτος

Τα κεράκια της τούρτας σου Ελένη
Σου βγάζουν τη γλώσσα