ΣΑΠΦΩ

Η νύχτα είναι γλυκιά, όλο χάδια· απ' αυτές που προκαλούν στο δέρμα ακαθόριστα ρίγη... Ανάμεσα στις τριανταφυλλιές, το θρόισμα των υφασμάτων, τα γέλια, τους στεναγμούς και τα χιλιάδες φώτα, η γιορτή αστραποβολά.
Πίσω από τα ολάνθιστα φυτά, ο Ζαν Γκοσέν, ένας ξανθός νεαρός με όψη ηλιοκαμένη από το φως του Νότου, παρατηρεί τους χορευτές...
Νιώθει χαμένος μέσα στο παρδαλό πλήθος από Παριζιάνους ζωγράφους και γλύπτες...
Η μουσική, τ' αρώματα, τα γυμνά μπράτσα στην αρχή τον τρομάζουν, στη συνέχεια όμως τον μεθούν.
Αξαφνα, βρίσκεται στο πλάι της. Η Σαπφώ! Όμορφη, μυστηριώδης, αισθησιακή. Τον παρασύρει, κι αυτός την ακολουθεί.
Ο έρωτας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα...
Ο έρωτας, αυτό το τόσο πολύτιμο και τόσο τερπνό δηλητήριο που, όταν σταλάξει με μαεστρία στην ψυχή, διεισδύει μέσα της και τη διαβρώνει ώς τα τρίσβαθά της...