ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

«Ο θάνατος υποθέτει την οριστική παύση της δραστηριότητας του σώματος, που είναι η πρώτη εστία μας στον κόσμο, όμως δεν είναι σε θέση να εξοντώσει το βαθύτερο ον το οποίο κατοικεί σε αυτό. Ο πυρήνας αυτού που υπήρξε κάθε άνθρωπος ξεδιπλώνεται με το θάνατο του σώματος, με τον ίδιο τρόπο που κάθε νύχτα ο νους ξεδιπλώνεται στον κόσμο των ονείρων. Αυτός ο πυρήνας της πραγματικής φύσης κάθε ανθρώπου αντιπροσωπεύει την ουσία του, όπου έχουν συγκεντρωθεί οι εντυπώσεις από εμπειρίες συσσωρευμένες στη διάρκεια πολλών ζωών».

Εκτός από θεμελιωτής του διασημότερου μαθηματικού θεωρήματος, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος ήταν ένας μυστικιστής που αναζήτησε τη γνώση μέσα από πολλές οδούς. Ταξίδεψε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, αναζητώντας μια ικανοποιητική απάντηση στο ζήτημα της ύπαρξης, και δημιούργησε μια κοινότητα συνεχιστών της σκέψης του στο Νότο της Ιταλίας, με στόχο την πρακτική εφαρμογή των ιδεών του στην κοινωνία και την πολιτεία. Τις δύσκολες ώρες πριν από το θάνατό του, ο φιλόσοφος κάνει μια ανασκόπηση της ζωής του συζητώντας με τον ’μσετ, έναν από τους γιους του θεού Ώρου και Φύλακα του Θανάτου, συνθέτοντας τη μουσική ενός πνεύματος που ήθελε να αγκαλιάσει το φως και το σύμπαν.