Την τελευταία τριακονταετία το ελληνικό κράτος εφάρμοσε πολιτικές ψυχικής υγείας που είχαν στόχο την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, με το πέρασμα από την ασυλική περίθαλψη στην παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην κοινότητα.
Ο Ν. 2716/1999, που αντανακλά θεσμικά την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, καθώς και τα ευρωπαϊκά κείμενα ή εθνικά σχέδια -όπως ο Καν. (ΕΟΚ) 815/1984, το διαρκώς αναθεωρούμενο πρόγραμμα "Ψυχαργώς" και τα Σύμφωνα των Επιτρόπων Κοινωνικών Υποθέσεων της Κομισιόν και των Υπουργών Υγείας της Ελλάδας- έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν έμφαση στην τομεοποίηση, την ανάπτυξη κοινοτικών μονάδων και τη συρρίκνωση ή κατάργηση των ψυχιατρικών νοσοκομείων, καθώς και στην προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Ωστόσο, εξαιτίας αδρανειών τόσο της κεντρικής διοίκησης όσο και της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και λόγω της μη τακτικής χρηματοδότησης από την ΕΕ, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα. Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση μετέβη, μετά το Ψυχαργώς Β, από την ακμή στην κρίση και από το διοικητικό-θεραπευτικό μοντέλο στη λήψη βεβιασμένων μέτρων τα δυσμενή οικονομικά της χώρας επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Σε αυτές τις κοινωνικές-οικονομικές συνθήκες, τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές παραβιάζονται. Προφανής απόδειξη περιορισμού του δικαιώματος στην ψυχική υγεία είναι η νομοθετική ρύθμιση για την παρακράτηση των συντάξεων των ψυχικά αρρώστων που διαβιούν σε κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Η "Λέρος", μνημείο φυλακτικής περίθαλψης και απάνθρωπης συμπεριφοράς, συμβολίζει πλέον ένα χρεοκοπημένο παρελθόν εγκλεισμού και απομόνωσης των ψυχικά αρρώστων. Πράγματι, το ιδρυματικό μοντέλο αποδυναμώθηκε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του '90, με την εφαρμογή προγραμμάτων Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στο Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου και σε άλλα ψυχιατρεία. Όμως, ο αποκλεισμός και ο στιγματισμός διεισδύουν εύκολα, όχι μόνο στις νοσηλευτικές αλλά και στις κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας στέγασης, και παράγουν νεοϊδρυματισμό. Έτσι η "Λέρος" αναβιώνει και διαιωνίζει την κάθε "λέρο".
Την τελευταία τριακονταετία το ελληνικό κράτος εφάρμοσε πολιτικές ψυχικής υγείας που είχαν στόχο την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, με το πέρασμα από την ασυλική περίθαλψη στην παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην κοινότητα.
Ο Ν. 2716/1999, που αντανακλά θεσμικά την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, καθώς και τα ευρωπαϊκά κείμενα ή εθνικά σχέδια -όπως ο Καν. (ΕΟΚ) 815/1984, το διαρκώς αναθεωρούμενο πρόγραμμα "Ψυχαργώς" και τα Σύμφωνα των Επιτρόπων Κοινωνικών Υποθέσεων της Κομισιόν και των Υπουργών Υγείας της Ελλάδας- έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν έμφαση στην τομεοποίηση, την ανάπτυξη κοινοτικών μονάδων και τη συρρίκνωση ή κατάργηση των ψυχιατρικών νοσοκομείων, καθώς και στην προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Ωστόσο, εξαιτίας αδρανειών τόσο της κεντρικής διοίκησης όσο και της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και λόγω της μη τακτικής χρηματοδότησης από την ΕΕ, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα. Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση μετέβη, μετά το Ψυχαργώς Β, από την ακμή στην κρίση και από το διοικητικό-θεραπευτικό μοντέλο στη λήψη βεβιασμένων μέτρων τα δυσμενή οικονομικά της χώρας επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Σε αυτές τις κοινωνικές-οικονομικές συνθήκες, τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές παραβιάζονται. Προφανής απόδειξη περιορισμού του δικαιώματος στην ψυχική υγεία είναι η νομοθετική ρύθμιση για την παρακράτηση των συντάξεων των ψυχικά αρρώστων που διαβιούν σε κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Η "Λέρος", μνημείο φυλακτικής περίθαλψης και απάνθρωπης συμπεριφοράς, συμβολίζει πλέον ένα χρεοκοπημένο παρελθόν εγκλεισμού και απομόνωσης των ψυχικά αρρώστων. Πράγματι, το ιδρυματικό μοντέλο αποδυναμώθηκε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του '90, με την εφαρμογή προγραμμάτων Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στο Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου και σε άλλα ψυχιατρεία. Όμως, ο αποκλεισμός και ο στιγματισμός διεισδύουν εύκολα, όχι μόνο στις νοσηλευτικές αλλά και στις κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας στέγασης, και παράγουν νεοϊδρυματισμό. Έτσι η "Λέρος" αναβιώνει και διαιωνίζει την κάθε "λέρο".
ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗBKS.0074178BKS.0074178ΜΗΤΡΟΣΥΛΗ ΜΑΡΙΑΜΗΤΡΟΣΥΛΗ ΜΑΡΙΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑΚατηγορία: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ •ΜΗΤΡΟΣΥΛΗ ΜΑΡΙΑ στην κατηγορία ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ISBN: 978-960-02-3051-2 Συγγραφέας: ΜΗΤΡΟΣΥΛΗ ΜΑΡΙΑ Εκδοτικός οίκος: ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ Σειρά: ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ Σελίδες: 384 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκέμβριος 2015 ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ Την τελευταία τριακονταετία το ελληνικό κράτος εφάρμοσε πολιτικές ψυχικής υγείας που είχαν στόχο την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, με το πέρασμα από την ασυλική περίθαλψη στην παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην κοινότητα. Ο Ν. 2716/1999, που αντανακλά θεσμικά την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, καθώς και τα ευρωπαϊκά κείμενα ή εθνικά σχέδια -όπως ο Καν. (ΕΟΚ) 815/1984, το διαρκώς αναθεωρούμενο πρόγραμμα "Ψυχαργώς" και τα Σύμφωνα των Επιτρόπων Κοινωνικών Υποθέσεων της Κομισιόν και των Υπουργών Υγείας της Ελλάδας- έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν έμφαση στην τομεοποίηση, την ανάπτυξη κοινοτικών μονάδων και τη συρρίκνωση ή κατάργηση των ψυχιατρικών νοσοκομείων, καθώς και στην προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Ωστόσο, εξαιτίας αδρανειών τόσο της κεντρικής διοίκησης όσο και της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και λόγω της μη τακτικής χρηματοδότησης από την ΕΕ, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα. Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση μετέβη, μετά το Ψυχαργώς Β, από την ακμή στην κρίση και από το διοικητικό-θεραπευτικό μοντέλο στη λήψη βεβιασμένων μέτρων τα δυσμενή οικονομικά της χώρας επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Σε αυτές τις κοινωνικές-οικονομικές συνθήκες, τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές παραβιάζονται. Προφανής απόδειξη περιορισμού του δικαιώματος στην ψυχική υγεία είναι η νομοθετική ρύθμιση για την παρακράτηση των συντάξεων των ψυχικά αρρώστων που διαβιούν σε κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η "Λέρος", μνημείο φυλακτικής περίθαλψης και απάνθρωπης συμπεριφοράς, συμβολίζει πλέον ένα χρεοκοπημένο παρελθόν εγκλεισμού και απομόνωσης των ψυχικά αρρώστων. Πράγματι, το ιδρυματικό μοντέλο αποδυναμώθηκε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του '90, με την εφαρμογή προγραμμάτων Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στο Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου και σε άλλα ψυχιατρεία. Όμως, ο αποκλεισμός και ο στιγματισμός διεισδύουν εύκολα, όχι μόνο στις νοσηλευτικές αλλά και στις κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας στέγασης, και παράγουν νεοϊδρυματισμό. Έτσι η "Λέρος" αναβιώνει και διαιωνίζει την κάθε "λέρο". ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση
