ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΙΑΤΙ Η ΜΗΛΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΜΗΛΕΑ

Το διήγημα «Πρωτομαγιά» κινείται μεταξύ της πιεστικά επιβαλλόμενης έξωθεν πραγματικότητας και της εσωτερικής τάσης του πνευματικού ανθρώπου, της ''διαπάλης μεταξύ του πνεύματος και της ύλης, της πεζότητος και της ποιήσεως''. Υπάρχουν ειδυλλιακές περιγραφές της ανοιξιάτικης φύσης, περιγραφές των εθίμων της πρωτομαγιάς, ρομαντικοί ρεμβασμοί και αναπολήσεις, ''λογογραφική'' μελέτη των παγανιστικών εθίμων και της χριστιανικής εκδοχής τους, σατιρική διάθεση, δεισιδαιμονίες και προλήψεις, μια από τις οποίες, ''όποιος ταξιδεύει την Πρωτομαγιά, γυρίζει πίσω από τα μισόστρατα'' βγαίνει αληθινή.

Το μικρό διήγημα «Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα» αποτυπώνει με χαρίεντα τρόπο την προτίμηση του συγγραφέα για τη δημοτική γλώσσα. Το γλωσσικό ζήτημα το θεωρεί σπουδαιότερο κι από το οξύτατο επίσης τότε Ανατολικό ζήτημα, το συναπτόμενο με τη Μεγάλη Ιδέα του ελληνισμού.