ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Σας θυμάμαι Ελένη, Αναστασία
ζαλισμένες στο ντιβάνι
ν' ακούτε με μισόκλειστα τα μάτια
κομμάτια ροκ εκρηκτικά. Καταδύεται
εις το εντός της ψυχής.

Ο καπνός είναι πολύς
οι κολόνες καμπυλώνουν
το βλέμμα σας στραβώνει.
Κι εγώ σαν χωρισμένος απ' τον γύρω
κόσμο σκύβω μέσα μου
και σας χάνω.

- Δώρημα είσθε σήμερα
του χρόνου
που και τους τρεις μάς φθείρει
μα μου χαρίζει
με ψεύτικη απλοχεριά
τούτο το ποίημα.