ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΟΛΗ

Μεγάλες Ωρες, μαγεμενες.
Μεγάλες Ελογίες περίσσιες.
Σαν αύρες μαρμαρωμένες
Της Αγια-Σοφιάς, Βοσπορίσσιες.
Το αλατόμητό σας κάλλος
Πάλι θα το αφυπνίσει
Ένας σεισμός μεγάλος
Και θα το αναστήσει
Κι από την πύλη Ρωμανού
Θα το πάει στη Ψυχή
Του κάθε Ελληνα Ρωμιού
Με Παλαιολόγειο σπαθί!
Και οι Ρωμιοί όλοι μαζί
Θα το πάμε σ' όλη τη Γη
Για να μεταμορφωθεί!
Κι'όταν ήσουν Πόλη-Ανοιξη
Ασταύρωτη κι αλάβωτη ακόμα
Κι είχες για ανάκλινδρο τη χλόη
Και προσκεφάλι σου το χώμα
Και δεν είχαν μήκος, μήτε μπόι.
Μηδέ μέγα εύρος τα αμυντικά σου τείχη
Οι ενενήντα δύο πύργοι σου, το μαρτυρούν
Πως θα 'χες σταυροαναστάσιμη τη Τύχη
Μα και τη Χάρη του Θεού μαζί σου
Να στεφανώνει με πολλή κατάνυξη
Την πανωραία κεφαλή σου!