ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΕΚΤΑ

ΜΠΑΛΟΝΙΑ

Έρχονται κάποιες μέρες που είναι ασπρόμαυρες.
Σου θυμίζουν παλιές φωτογραφίες ηθελημένα ξεχασμένες.
Μοιάζουν με βροχερές συννεφιές κι ας μην έχουν στάλα υγρασίας.
Μέσα τους ζεις, κι όμως τις κοιτάζεις σα να λείπεις.
Μέσα τους αναπνέεις κι όμως αρνείσαι πως υπάρχει οξυγόνο? κι ασφυκτιάς.
Μη μου πεις δε σε βλέπεις!
Δίπλα σου περπατάει ένα μικρό παιδί.
Του κρατάς το χέρι σφικτά με ανασφάλεια.
Γυρίζεις το κεφάλι σου προς το μέρος του και του ζητάς, συγνώμη.
Ένα υπέροχο φωτεινό χαμόγελο σπάει τη μουντάδα της μέρας.
Και καθώς εσύ απορροφιέσαι, από την σκοτεινιά που ανοίγεται στο διάβα σου εκείνο, με μια γλυκάδα σκανταλιάς, αφήνει το χέρι σου και τρέχει..
Ελευθερώνει τα πολύχρωμα μπαλόνια που κρατούσε, γεμίζοντας τον ουρανό με χρώμα.
Από το έκπληκτο ύφος σου, φάνηκε πως δεν τα είχες προσέξει.
Κοίταξε τα ζωηρά και έντονα χρώματα που τόσο αγαπάς !
Μην τα κρατάς δεμένα σα να μην μπορούν να γεμίσουν με ουράνια τόξα, τον άχρωμο ουρανό σου.