ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΠΛΟ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ

«Από τη στιγμή που απέκτησα τον Τζόσουα, το μόνο που ήθελα ήταν να τον προστατέψω. Ο γιος μου είχε πάθει πνευμονία ήδη σε ηλικία ενός έτους και αυτό μου είχε δείξει καθαρά κι αμείλικτα ποιά θα ήταν η μοίρα του. Σύντομα διαπίστωσα ότι πάσχαμε και οι δυο από την ίδια ασθένεια. Αλλά εκείνος δεν έπρεπε να το μάθει. Δεν του είχα πει ότι έπασχε από Aids, όπως δεν του είχα πει και για μένα. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να νιώσει τόσο κοντινή την ανάσα του θανάτου».

Η Κόγκα Ρεγκίνα Έκμπεμε έχει αναλάβει ένα δύσκολο έργο. Με τη βοήθεια της Γερμανίδας ετεροθαλούς αδερφής της οργανώνει ένα καταφύγιο για κάποιες γυναίκες απ' το χαρέμι του πατέρα της, στο οποίο καταφέρνουν να βρουν προστασία και καινούρια ελπίδα. Όλες φέρνουν μαζί τους μια κοινή κληρονομιά: τον ιό του Aids. Τώρα όμως η ασθένεια της Κόγκα έχει εκδηλωθεί και της απαγορεύει ν' αγωνιστεί ως Αφρικανή θεραπεύτρια κατά του Aids. Η ιδιότυπη γυναικεία κοινότητα απειλείται με διάλυση. Μα η Κόγκα δεν εγκαταλείπει.