ΠΕΡΙ ΜΟΡΦΗΣ

ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

Τι λόγο έχουν οι καλλιτέχνες, οι πιο ελεύθεροι και ανεξάρτητοι άνθρωποι της κοινωνίας, άνθρωποι που ζουν «σαν τα κρίνα του αγρού» να συναθροίζονται, να οργανώνονται και να καταπιάνονται με θεωρητικές συζητήσεις;

«Καλλιτέχνη, μη μιλάς· δημιούργησε!». Τα λόγια αυτά τα έχουμε ακούσει συχνά από ανθρώπους που δήλωναν αρμόδιοι να μιλούν, να σκέφτονται και να ενεργούν για λογαριασμό μας: πολιτικούς, διανοούμενους, βιομηχάνους, καθηγητές, τεχνοκρίτες και άλλους. Και πάντα μας πρόδιδαν.

Δημιουργώ, σκέφτομαι και μιλώ. Αλλά οι σκέψεις δεν βγαίνουν από το στόμα. Ολόκληρο το κορμί του ανθρώπου σκέφτεται, ολόκληρο το σώμα του μιλάει. Μιλάμε με τις χειρονομίες και με τη γλώσσα και, όπως ακριβώς ο χορευτής ή ο μουσικός, έτσι και ο ζωγράφος μιλάει με χειρονομίες που αποτυπώνει σε ένα υλικό ανεξάρτητο από τον εαυτό του. Αυτήν ακριβώς τη μετάδοση της χειρονομίας ονομάζουμε εικαστική δημιουργία. Ο καλλιτέχνης της δικής μας γλώσσας μπορεί να εκφραστεί ως εξής: «Δεν ψάχνω, δεν βρίσκω· δημιουργώ».

Το βιβλίο αυτό του Ασγκερ Γιόρν είναι μία ανθολογία άρθρων του (που δημοσιεύτηκαν σε διάφορες γλώσσες μεταξύ 1952-1957)· εκδόθηκε από την Καταστατική Διεθνή (Internationale Situationniste) τον Ιούνιο του 1958.