PASSATEMPO

KΑΜΙΑ ΦΟΡΑ

Καμιά φορά
περνάω έξω από τα βράδια σου
βλέπω τα φωτεινά παράθυρα
μέχρι κάτω μοσχοβολάνε δυο χέρια
άσπρα
σαν πρώτη φορά στον ήλιο
Πατάω πάνω στο χρόνο
και ξεφουσκώνει σφυρίζοντας
Στο τέλος μένει ένα βρόμικο πρωί
στο πρόσωπό σου κάνει κρύο
Αέρας φυσάει απ’ όλες τις κατευθύνσεις
Ύστερα, οι μήνες μεγαλώνουν γρήγορα
κόβονται στις άκρες
ίσα ίσα να ’ρθουν στα μέτρα μας
Τα λυγερά βράδια, τα πράσινα
ξαναβγαίνουν
κι όταν, σπάνια πια, θα ’ναι ο δρόμος μου από κει,
η εικόνα σου χάνεται στη νύχτα
γρήγορα αναβοσβήνοντας
σαν κόκκινη λέξη στο ποδήλατο