ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Εκεί γεννήθηκαν τα παραμύθια, στον ορίζοντα, είναι παραμύθια που υμνούν τον εύφορο έρωτα και κοιτάζουν με ελπίδα την συνύπαρξη των ανήσυχων ψυχών. Προτείνουν μια ζεστή αγκαλιά ως την πιο εύφορη χειρονομία στον άλλον. Προτείνουν την ασίγαστη περιπέ¬τεια του νου ως τη μόνη συνθήκη που μπορεί πραγματικά να μας δώσει φτερά.

Υπάρχουν μερικά βιβλία που θα ήθελες να μην τελειώσουν ποτέ... έτσι να σε χαϊδεύουν για πάντα τρυφερά. Υπάρχουν μερικά χάδια που θα ήθελες να μην τελειώσουν ποτέ, έτσι να σε διαβάζουν για πάντα με ιερή περιέργεια, με δάχτυλα γεμάτα λέξεις και παραμύθια να σε αγγίζουν, και οι παλάμες να νανουρίζουν με χαϊδολογήματα το τρυφερό δέρμα.

Μια περιουσία από τα ταξίδια της ζωής είναι τα παραμύθια. Είναι παιχνίδια με τις λέξεις και τους μύθους.

Έτσι και αυτό το βιβλίο, το διαβάζεις με όποια σειρά θέλεις Από το τέλος προς την αρχή όπως οι ’ραβες, ή από τη μέση προς το τέλος ή προς την αρχή παραδοσιακά, ή το ανοίγεις τυχαία σε μια σελίδα. Ας πούμε, λες να σου πουν τυχαία ένα νούμερο και να έχουν στο μυαλό τους μια ερώτηση, μια απορία, μια επιθυμία. Και εσύ ανοίγεις σε εκείνη τη σελίδα και διαβάζεις.

Όλα τα παραμύθια κάτι θα έχουν να σου πουν, κάτι θα έχουν να τους πουν, κάτι έχεις να τους πεις. Με τα παραμύθια δημιουργείς το χρόνο αντί απλώς να τον αφήνεις να περνά.

Δημιουργείς τον τόπο, αντί απλώς να περνάς περαστικός από τόπο σε τόπο. Με τα παραμύθια, ξεγελάς το χρόνο.

Μπορείς ακόμη να γράψεις την αρχή του παραμυθιού με το δάκτυλό σου, με ζάχαρη ή με αλεύρι στο μεγάλο τραπέζι του σπιτιού, να τη βρουν το πρωί οι άλλοι όταν θα ξυπνήσουν, και να περιμένουν ως το βράδυ που θα γυρίσεις, να τους πεις εσύ τη συνέχεια... Στόλισε τα παραμύθια σου με ένα φιόγκο, με άνθη γιασεμιού, ή ό, τι άλλο λουλούδι σού αρέσει το άρωμά του και πρόσφερέ τα δώρο, χάρισμα, προίκα, αποσκευή, πυξίδα, δρόμο, αεράκι κι οξυγόνο σε εκείνους που αγαπάς.

Είναι αλήθεια της ζωής τα παραμύθια; Της αγάπης τα φεγγάρια και του πάθους τα σκοτάδια, τα τραγούδια που είναι αστέρια;