ΟΡΦΙΚΑ ΑΣΜΑΤΑ

Ποιητής νυχτερινός, με ζωή γεμάτη βάσανα και περιπλανήσεις που τελείωσε με τον μακροχρόνιο εγκλεισμό του στο φρενοκομείο, ο Ντίνο Καμπάνα κληρονόμησε τη μεγάλη ρομαντική φιλοδοξία να μεταμορφώσει το έρεβος, το ασυνείδητο, το όνειρο και τον θάνατο σε μια σκοτεινή μελωδική συνήχηση, σε μια απροσδιόριστη βαγκνερική άλω. Υπήρξε όμως, επίσης, σύγχρονος των Κυβιστών, των Φουτουριστών, του Ντε Κίρικο και του 20ού αιώνα: λάτρευε τον Τζόττο, τον Μαζάτσο και την τοσκανική εικαστική παράδοση, τον Μικελάντζελο και τον Λεονάρντο. Επιχειρούσε μια λογοτεχνία μνημειακή, πολυτελώς διακοσμητική, "μια ευρωπαϊκή ποίηση μουσική χρωματιστή" όπως έλεγε. Το μεγαλειώδες του στοίχημα ήταν να προχωρήσει πέρα από τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες, φθάνοντας στον μυστηριώδη τόπο όπου ήχος και όραμα γίνονται ένα μόνο πράγμα. Ο Καμπάνα δεν είχε κληρονόμους, ούτε δημιούργησε σχολή. Σε αυτόν η ποίηση συμπίπτει με το ίδιο το πεπρωμένο του: παραμένει ο τελευταίος ποιητής που τον άγγιξε και τον καταβρόχθισε η φωτιά, που εισήλθε στην καρδιά της νύχτας και δεν ξαναβγήκε.

Aγνωστα και αμετάφραστα ως σήμερα στην Ελλάδα, παρά τις διάφορες μεταφράσεις σε Ευρώπη και Αμερική ήδη από τη δεκαετία του '60, τα Ορφικά ’σματα είχαν ευρεία επίδραση στη μεταγενέστερη ιταλική ποίηση και θεωρούνται από τα θεμελιώδη κείμενα της ιταλικής και παγκόσμιας ποίησης του 20ού αιώνα. Η παρούσα δίγλωσση έκδοση παρουσιάζει για πρώτη φορά στα ελληνικά ολόκληρο το βιβλίο του Ντίνο Καμπάνα συνοδεύεται από μια αναλυτική εισαγωγή του πιο διάσημου αφοσιωμένου μελετητή του ποιητή, εκτενείς σημειώσεις και επίμετρο.

Ο ποιητής Μάριο Λούτσι ύμνησε το έργο του Καμπάνα ως τη "μέγιστη ιταλική απόπειρα να δημιουργηθεί "ένα ύψιστο" μοντέρνο, μια μεγάλη μεταφορά της ταπεινής κι επιβλητικής πανταχού παρουσίας της ζωής".