ΟΝΕΙΔΟΣ

"Η ιδιότητα του νέου, του καινοφανούς, εκείνες τις μέρες, έμοιαζε να είναι λίαν ασταθής ήταν θαρρείς ένα πράγμα εξαρθρωμένο, κάτι δίχως ρίζες. Σε όλη την πόλη, εργολάβοι έκλεβαν στο τσιμέντο που έριχναν στα θεμέλια των νεόχτιστων οικιών, άνθρωποι-και όχι μονάχα πρωθυπουργοί- πυροβολούνταν πού και πού, λαρύγγια κόβονταν σε ρεματιές, κακοποιοί γίνονταν δισεκατομμυριούχοι, αλλά όλα αυτά ήσαν αναμενόμενα... Ουδείς έδειχνε να εκπλήσσεται που συνέβαιναν ατυχήματα... ναι, κάποιες, ελάχιστες φωνές έλεγαν πως αν είναι αυτή η χώρα που αφιερώσαμε στον Θεό μας, τι σόι Θεός είναι αυτός που τα επιτρέπει- αλλά αυτές οι φωνές κατασιγάζονταν προτού ολοκληρώσουν τις ερωτήσεις τους επειδή υπάρχουν πράγματα που δεν κάνει να λέγονται. Ή μάλλον, ακόμη περισσότερο: υπάρχουν πράγματα που δεν επιτρέπεται να είναι αληθή". Μια απολαυστική μαύρη σάτιρα από τον μετρ του είδους.