ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΗ ΣΚΟΝΗ

- Μου ερχόταν να βουτήξω τις πατάτες από το γραφείο και να τις τρίψω στη μούρη του Βαγγέλη!
- Και ο αστυνόμος; Δε σε συγκράτησε;
- Τον Βαγγέλη συγκράτησε. Κάνει μια έτσι… να μου πετάξει το ποτήρι με το νερό του αστυνόμου.
- Σε έλουσε με νερό;
- Πετιέται πάνω ο αστυνόμος. «Το ποτήρι είναι Βοημίας! Κρύσταλλο! Ρίχ’ της κάτι άλλο!» του αγρίεψε ο δόλιος. Αρπάζεται, που λες, ο αστυνόμος με τον Βαγγέλη! Και «άσε κάτω τη Βοημία» και «δεν αφήνω τη Βοημία» και «δικιά μου η Βοημία…» σπάνε τη «Βοημία»!
- Έσπασε η «Βοημία»;
- Κομματάκια! «Μη σε νοιάζει» του λέει ο Βαγγέλης «θα σου φέρω δύο Βοημίες από τη λαϊκή, να ’χεις να σπας!»

Τρεις απεγνωσμένες καθαρίστριες ενός αρχαιολογικού μουσείου προσπαθούν, κατά τη διάρκεια της νυχτερινής τους βάρδιας, να ξεφύγουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας με το μανδύα αρχαίων ηρωίδων, όπως η Ιφιγένεια, η Αντιγόνη και η Μήδεια. Ένας δεσποτικός νυχτοφύλακας μαζί μ’ έναν κουτσό μανάβη κι ένα έκφυλο κλεφτρόνι, που θυμίζουν τον Δία, τον Ήφαιστο και τον Ερμή, επιδιώκουν το ξεκαθάρισμα των ανθρώπινων σχέσεων και των ηθικών αξιών. Όλοι μαζί μπλέκονται σε μια ιερόσυλη περιπέτεια με ένοχα μυστικά, παράνομες δραστηριότητες και υπόγειες σχέσεις που αποκαλύπτονται μέσα από ένα σύννεφο μαύρου χιούμορ.